tekst C.A. Schipaanboord-de Vos

Donker, krullend haar en hetzelfde postuur. „Ik hoor vaak dat de meiden sprekend op mij lijken,” zegt moeder Rianne Murre (46) over haar dochters Jolinde (20), Petra (15) en Marleen (15). „Mensen denken vaak dat we een drieling zijn,” vertelt Marleen. Zelfs innerlijk lijken ze allemaal op elkaar. „We kunnen enorm de slappe lach hebben en moeder doet dan ook mee, hoor!” lacht Jolinde.

Uiterlijk

Marleen en Petra zijn een tweeling, maar als ze met hun zus Jolinde op stap zijn, wordt aan hen regelmatig gevraagd of ze een drieling zijn. „Ze werken alle drie in een kringloopwinkel en toen Jolinde een keer alleen kwam, werd gevraagd of haar tweelingzus er niet bij was,” lacht moeder Rianne. „Sinds kort dragen Petra en Marleen een bril, dus is het verschil met Jolinde iets groter. Ze lijken nu nog meer op mij.”

Jolinde: „Marleen en Petra waren eerst blonder. Maar nu ze ouder worden, gaan we allemaal nog meer op elkaar lijken. We hebben krullen, donker haar en hetzelfde postuur. Onze kledingkast is heel groot. We dragen regelmatig elkaars kleren. Als ik volgend jaar getrouwd ben, komen ze vast aanbellen en om kleren vragen!”

Het is leuk om op elkaar te lijken, vindt Petra. „Je bent zo niet alleen. Ook krijgen we er veel leuke reacties op.”

Innerlijk

Qua karakter lijken de vier dames Murre ook op elkaar, vindt moeder Rianne. „Ik herken in hen veel van mezelf. We zijn allemaal zorgzaam. Ik speelde vroeger veel met poppen en zij ook. Jolinde en ik werken in de (mantel)zorg en de tweeling wil ook de zorg in.”

Jolinde voegt toe: „We hebben dezelfde smaak, interesses, zijn dol op dieren en kinderen en kunnen het goed met elkaar vinden. Zeker de tweelingmeiden onderling. Die bespreken echt alles.”

Marleen: „Petra is wel veel rustiger dan ik.”

Petra springt er meteen op in: „Ik ben thuis drukker en jij juist op school.”

Rianne: „We zijn allemaal best rustig, hoewel Jolinde soms driftig kan zijn. Dan gaat ze met van alles gooien. Diverse telefoons liepen al barsten op. En weet je nog van dat lamineerapparaat?” Ze lachen er alle vier hartelijk om. „Dat heb ik van m’n vader!” zegt Jolinde.

Petra: „Dat klopt wel. Wij blijven in zulke situaties vrij rustig.”

Jolinde: „Soms hebben wij drieën enorm de slappe lach. Moeder doet dan gewoon mee. Als de één begint, gaat de rest mee. Dan lopen de tranen onze wangen en moeten we echt even bij elkaar weggaan.”

Grappige situatie

„Tijdens een zangreisje bezochten Marleen, Petra en ik een museum. De meiden zaten in een andere groep dan ik, dus we trokken niet met elkaar op. Maar een vrouw opperde dat er vast nog twee dochters van me rondliepen,” glimlacht Rianne.

Jolinde: „Ik was eens met de tweeling en een ander zusje in de vlindertuin. Een man staarde een hele poos naar ons. Toen zei hij tegen Petra en Marleen: ‘Heeft jullie papa ook zulke krullen? En lijkt hij ook zoveel op jullie?’ Hij dacht dat ik de moeder was en zij de kinderen. We moesten er erg om lachen.”

Dit interview is een deel van een drieluik over ‘op elkaar lijken’ en verschijnt in de GezinsGids van 11 februari 2021 D.V.