Tekst Thirza Westerbeke Beeld Anneke Vat-Pul

Zachte, bruine tinten in afwisselend lichte en strakke penseelstreken vormen haar stijl; het Woord is de basis. Claudia Weststrate-Wessels (30) uit Tholen bezit de gave om met een kwast en verf diepe inhoud te vertalen naar prachtig beeld. Olieverf, aquarel, acryl en een tekentablet horen bij haar uitrusting. De inspiratie komt vaak vanzelf. Met haar webshop Art by Claudia hoopt ze haar werk, maar vooral de boodschap van de Bijbel op veel plekken te kunnen verspreiden. „Ik mag mijn gaven gebruiken en ik bid of de Heilige Geest erin wil meekomen.”

Wanneer ze gevraagd wordt door de GezinsGids, twijfelt Claudia eerst. Over zichzelf vertellen? Liever niet. Het is dat een goede vriend juist in die week – zonder ergens van af te weten – opmerkt: ‘Zou je niet eens in de GezinsGids willen?’ „Toen kon ik er niet meer onderuit,” vertelt Claudia, terwijl poes Pluisje – Claudia’s rechterhand – zich tegen haar aanschurkt.

Het kleine voorval tekent haar leven. Hoe er dingen op haar pad kwamen die ze zelf niet opzocht. En hoe ze op verschillende plaatsen steeds mag vertellen over Hem.

„Van jongs af aan droomde ik ervan om het zendingsveld op te gaan. Maar ik voel dat mijn plaats nu hier is.

Een tijdje geleden stond ik op de Familiedagen met een stand. Iets wat ik nooit had voorzien. Maar ik merk: op dit moment wil God mij op een beurs hebben. Wat de toekomst brengt, ligt in Zijn hand.”

Verbondenheid

Claudia groeide op in Rijssen. Al jong sloeg ze aan het tekenen en schilderen. „Ik was vaak bij mijn opa Wessels te vinden. Hij was volledig kunstschilder. Ik heb veel van hem geleerd.”

Ze wijst naar een metersgroot schilderij achter de bank. Het is een werk van haar grootvader. „Schilderen was zijn dagelijkse bezigheid,” vertelt ze. „Ik denk dat ik zijn kunstgenen heb overgenomen.” Glimlachend: „Ik draag in mijn doopnaam dezelfde naam als hij. Dat geeft ook een soort verbondenheid.”

Opa Wessels overleed toen Claudia nog maar puber was. Het raakte haar diep. „Mijn opa praatte nooit veel over zijn innerlijk met ons. Maar ik geloof dat hij veel voor ons gebeden heeft.

Hij schilderde graag over de Bijbel. Dat heb ik van hem overgenomen.”

Wijzen op God

Toch duurde het lang voordat Claudia zich echt wijdde aan het schilderwerk. „Eigenlijk wilde ik nooit wat met mijn gaven doen. Na de havo schreef ik me in voor een andere opleiding, maar die ging niet door.

Toen werd ik door anderen gewezen op de opleiding tot docent beeldende vorming. Een voltijdopleiding, waarbij ik intussen op school aan de slag zou gaan. Heel kort voor de opleiding startte, meldde ik me aan. Eigenlijk bijzonder, want ik was helemaal geen type om voor de klas te staan. Toch voelde ik dat het zo geleid werd dat ik nog met de opleiding mee kon doen.”

En dus staat Claudia op haar achttiende voor een klas jongeren op de Pieter Zandt Scholengemeenschap. Ze geniet van het werk. „Ik voelde dat ik hen een boodschap kon meegeven door mijn lessen. Mijn plek was daar tussen de jongeren. Ik mocht hen wijzen op God, dat het geluk alleen in Hem te vinden is.”

Kaarten drukken

Door haar huwelijk met Peter verhuist Claudia van Rijssen naar het Zeeuwse Tholen. Ze verandert daardoor ook van school en gaat lesgeven op het Wartburg College in Rotterdam en vervolgens op het Calvijn College in Tholen. In 2017 wordt ze moeder van een dochter, Hannah.

Dan komt er een moment dat het allemaal te veel wordt. „Ik moest stoppen met het werk in het onderwijs. Dat vond ik moeilijk. De periode van rust die volgde, was goed om alles te verwerken. Ik had meer tijd met Hannah en energie om er te zijn voor mijn gezin.”

Het verlangen om met het Woord jongeren en vrouwen te bereiken blijft. Het wordt op den duur zo sterk, dat Claudia begin 2022 weer op zoek gaat naar iets wat bij haar past.

Ze begint met tekenlessen geven aan huis. Daar is animo voor, maar nog meer interesse blijkt er te zijn voor het tekenwerk dat ze onder andere op sociale media deelt.

Claudia: „Ik schilderde kaarten met Bijbelteksten erop. Plaatjes daarvan deelde ik op Instagram. Iemand reageerde op zo’n beeld en vroeg of ze daar een kaart van mocht.

Toen ik merkte dat er meer vraag naar was, ben ik kaartjes gaan afdrukken. Ik kreeg veel steun van de plaatselijke boekhandel. Die ging gelijk mijn kaarten verkopen in de winkel.”

Mensen

De start van Art by Claudia is al snel een feit. „Ik maakte een website en startte een webshop met kaarten,” vertelt Claudia. „Vaak schilder ik op mijn tekentablet iets wat ik mooi vind en dat zet ik in de webshop.

Soms werk ik ook in opdracht. Dat gaat dan om een uniek exemplaar waar ik er één van maak. Maar over het algemeen zet ik op papier wat er in me opkomt.”

Claudia werkt met verschillende soorten verf, zoals acryl-, aquarel-, olie- of pastelverf. Het kruisje in haar logo verwijst naar haar grote inspiratiebron. Want het is de Bijbel die de gouden draad vormt in haar werk. Het liefst leest ze uit de Statenvertaling.

Op bijna elke kaart of poster is subtiel een tekst of vers aanwezig. Daarnaast overheersen lichte, zachte en bruine tinten op haar schilderijen. En minimalistisch, of juist over de grote van het hele werk, zijn er mensen zichtbaar. Ze duiken op aan de zijkant, worden gebruikt als achtergrond of vormen het middelpunt van een plaat.

„Ik houd heel erg van mensen,” glimlacht Claudia. „De mens is het pronkjuweel van de schepping. Vroeger tekende ik altijd al mensen, gezichten, figuren. Je kunt in een gezicht zo veel emotie leggen. Zo veel gevoel, vertolkt in één persoon.”

Hoop op God

Ook in haar woonkamer is Claudia’s werk aanwezig. Op een kast staat – gestyled naast wat kaarsen en droogbloemen – een tekening van eigen hand. Een jonge, eenvoudige vrouw kijkt uit over een woestijnlandschap. De kijker ziet alleen haar achterkant. Boven haar hoofd staat een Bijbeltekst. ‘Hoop op God’, uit Psalm 43.

„Ik zag het beeld opeens voor me,” vertelt Claudia. „Ik stond hier in de woonkamer en zag die lege muur. En opeens was er het beeld van een woestijn in mijn hoofd. Ik had juist Psalm 43 gelezen en toen paste alles bij elkaar. Ook al gaat iemand door een woestijn heen, als je hoop op God is, stijgt dat altijd overal bovenuit.”

Ze ervoer het zelf ook, vertelt Claudia voorzichtig, maar stellig. „Toen ik afgelopen zomer bezig was met de uitgave van een Bijbels kleurboek, was de financiële buffer van mijn bedrijfsrekening op den duur bijna op. Er was niet genoeg voor de uitgave.

En toen werd, na veel gebed om geld, opeens in diezelfde week een bedrag overgemaakt door een anonieme gever.” Bedachtzaam: „Als het tot Zijn eer mag zijn, zal Hij ervoor zorgen.”

Niet hopeloos

In die afhankelijkheid schildert Claudia, ontwerpt ze bijna elke week een kleurplaat voor de preek van zondag en leidt ze de +16 JV. Claudia: „Het is een diepe vervulling dat ik dit mag doen. Ik kan ook m’n mond houden, maar ik voel de noodzaak om anderen erop te wijzen dat we maar één keer leven.

Als je leven voorbij is, is het voorbij. Die ernst is belangrijk.

Jongeren denken vaak: we hebben nog een heel leven voor ons. En er zijn genoeg jongeren die de Heere wel zoeken en met Hem leven, begrijp me goed. Maar het leven is gewoon heel ernstig.”

Ze zwijgt even en weegt haar woorden. „Toch is het niet hopeloos. Omdat de Heere Jezus naar de aarde is gekomen, is er een leven met God mogelijk. Het is zo rijk wat Hij door het kruis en Zijn opstanding heeft teweeggebracht. In Hem is alles te vinden en te krijgen wat we nodig hebben: vergeving, genade, kindschap, rust, eeuwig leven. Dat leven zou ik iedereen willen geven.

Jongeren komen soms bij me met hun vragen. Dan wijs ik hen erop hoe belangrijk stille tijd is. Bijbellezen, mediteren, dat vormt de basis.

Dan kan er ook gezelligheid zijn. Dan mag je van dingen genieten. Maar dan zie je wel de ernst van het leven in.”

Druppeltjes

Haar boodschap komt soms op onverwachte manieren aan, merkt Claudia. „Op de Familiedagen kwam er een vrouw naar me toe. Ze zei: ‘Wat een gaven heb je’. Ik zei: ‘Ik mag mijn gaven gebruiken’. Het raakte haar zichtbaar, ze werd geëmotioneerd.

Ook op JV merk ik dat de boodschap aankomt bij jeugd. Als ik om me heen kijk, zie ik dat de Heere werkt.

Er zijn jongeren die geraakt zijn door Gods Geest. En dat is Gods werk. Echt waar, daar komt niks van ons eigen werk bij. De Heilige Geest is nodig om levend te maken.”

Maakt dat soms niet machteloos? „Ja,” erkent Claudia. „Je moet je werk al biddend om de kracht van de Heilige Geest doen. Hij maakt levend. En daarna moet je het loslaten.

Het zijn maar druppeltjes. Soms kunnen ze iemand bemoedigen, soms niet. Het is in Gods hand wat er verder mee gebeurt.”

Niet onderuit

Dat ze nu hier in het leven zou staan, had Claudia zelf niet kunnen bedenken. „Vorig jaar verlangde ik weer heel erg naar het evangelisatiewerk. Maar dit is nu mijn taak. Ik moet elke dag weer volgen, kijken wat er op mijn pad komt.

Wie weet leidt de weg nog weleens naar andere manieren van evangelisatie. Mijn verlangen is om de Heere te dienen en Hij weet welke manier daarvoor het beste is.”

Jongeren blijven desondanks de grootste plaats in haar hart hebben, lacht Claudia. „Werken met ouderen? Ik moet er niet aan denken.

Ik vind het bijzonder om te zien dat jongeren zo geïnteresseerd zijn. Juist ook jongeren kochten veel kaarten en kwamen langs bij mijn stand. Het is heel mooi wanneer je een gesprek met ze kunt aanknopen.

Als dat op JV gebeurt, geef ik vaak mee: ‘Je komt er bijna niet onderuit’. De Heere is zo duidelijk in Zijn Woord: ‘Zoekt den Heere en leeft’. Als je je Bijbel écht leest, kun je daar niet omheen.

Het spanningsveld van ‘maar ik kan mezelf niet bekeren’ blijft. Als jongeren daarmee komen, probeer ik hen erop te wijzen dat op de bank blijven zitten ook geen optie is, want God zegt: ‘Wendt u naar Mij toe en wordt behouden.’ En dan bid ik: ‘Heere, wilt U ze aanraken door de krachtige werking van Uw Geest. Wilt U ze alstublieft bekeren?”

Dit interview verscheen in de GezinsGids van 23 februari D.V.