‘Is het een idee om in de GezinsGids een consuminder- rubriek te starten?’ mailde Mirjam Bout, een Thoolse moeder, spontaan. Ze heeft tips voor de rubriek, maar ze zou er zelf ook graag wat van opsteken. We gingen met haar in gesprek over het hoe en waarom van matigheid in haar gezinsleven.
Om maar concreet te beginnen: hoe heb je vandaag geconsuminderd?
„Vandaag heb ik de auto laten staan. Ik wilde naar de HEMA. De autoruit was bevroren en daarom besloot ik op de fiets naar Kruidvat te gaan. Vanmiddag ben ik lopend naar het consultatiebureau gegaan. Verder heb ik bewust gekookt. Gisteren nam ik 2 kilo prei en 2 kilo wortels mee, natuurlijk niet voorgesneden. Daarvan maakte ik gisteren nasi en vandaag preischotel, met rijstpap van de overgebleven rijst van gisteren. Morgen wil ik met die groenten nog stoofschotel maken en overmorgen stamppot van de overgebleven wortels.”
Boodschappen en vervoer, dat komt in elk gezin voor. Waarom wil je daar matig in zijn?
„Natuurlijk is het fijn dat matigheid loont. Door onder in het schap te kijken en niet standaard naar bepaalde merken te grijpen, bespaar je direct geld. Maar er speelt meer mee. Ik vind dat we verantwoordelijkheid dragen voor het milieu. Waarom zou ik bewerkte en voorverpakte groenten kopen als het direct de afvalberg vergroot? Waarom zou ik overbodige brandstof verbruiken als dat het broeikaseffect doet toenemen? Dan ben ik toch geen goede rentmeester?”
Je noemt rentmeesterschap, een Bijbelse term. Wat houdt goed rentmeesterschap nog meer in?
„Het gaat niet alleen om milieuvriendelijk en goedkoop; het moet ook goed zijn. Wat betreft voedsel gebruik ik veel basale producten die beter voor het lichaam zijn dan bewerkte producten met chemische toevoegingen. Omdat twee van onze kinderen voedselallergie hebben, ga ik nog bewuster om met ons eten. Salades of puddingbroodjes hoef ik voor hen niet te kopen. Dat heeft mijn boodschappenlijstje versoberd.”
Is er nog een onderwerp dat bij je bovenkomt als het over matigheid gaat?
„Het verbaast me wel eens als ik op het schoolplein zo veel dure merkkleding zie. Ik vind het al heel jammer als er in een shirtje van vier euro een gat komt, dus ik zou helemaal bezorgd zijn als de kinderen rokken van vijftig euro zouden dragen. Is die kleding een statussymbool of hangt je identiteit ervan af? Zelf heb ik me voorgenomen om dit nieuwe jaar geen nieuwe kleding voor mezelf te kopen. Dan gebruik ik liever kleding van voorgaande jaren. Met kleding van de kinderen die te klein is, kan ik vaak nog wat leuks doen. Ik vermaak ze of gebruik de stofjes om er iets anders van te naaien of om mee te knutselen. Ik vind het een uitdaging om met spullen die een ander in de prullenbak gooit, nog wat leuks te doen. Als het om de consuminderrubriek gaat waar ik enthousiast over ben: ik zou dolgraag van een GezinsGidslezeres horen hoe ik jongensbroeken met gaten erin kan repareren!”
Nemen je kinderen deze levenshouding over? Hoe probeer je dat te bereiken?
„We vinden het belangrijk om de kinderen bewust te maken van hun doen en laten. Dat bewustwordingsproces gaat meestal op een leuke manier. Zo hebben we pas een waterverbruikmeter aan de douchekraan bevestigd. Pen en papier ernaast om het waterverbruik te noteren, zo maken we er een sport van. Onze zoon van 11 kan met twee liter water toe! Als de kinderen ouder worden, is het wel moeilijker om eenvoudig te blijven, want dan gaan ze meer vergelijken. Toch proberen mijn man en ik hun ook dan mee te geven dat matigheid goed is.”
Wat is uw mening over consuminderen? Een verplichting of slechts een optie? En hoe ver moet of mag er gegaan worden?