Bezuinigen maakt mensen vindingrijk. Niet alles wordt zomaar meer weggegooid, maar vindt vaak een tweede bestemming. Ook als bezuinigingen niet nodig is, kan recyclen een manier van leven zijn. „Zelfs restjes hout worden bij ons bewaard. Pas als we er echt niets mee kunnen, gaat het de vuurkorf in,” vertelt Marco Fontijn.
Voor Marco Fontijn uit Zwijndrecht is recyclen gewoon. „Ik ben zuinig opgevoed. Mijn vader is in de oorlog geboren en gooide nooit iets weg. Dat stukje zuinigheid kreeg ik van huis uit mee.” Volgens Marco is recyclen een christenplicht. „We mogen niet verspillen. Er wordt van ons verlangd dat we goede rentmeesters zijn,” vult echtgenote Mirjam aan. In huize Fontijn wordt zoveel mogelijk hergebruikt. Frituurvet wordt naar een speciaal inzamelpunt gebracht en plastic tasjes worden gebruikt voor het vuilnis. Het afval wordt nauwkeurig gescheiden. „Er gaat beslist geen glas in de grijze kliko,” vertelt Mirjam.
Stadstuin
Het jonge echtpaar gaat zuinig met water om. Het vocht dat over is, gaat niet door de gootsteen, maar wordt voor de planten gebruikt. Via het dak van de gezellige blokhut in de tuin, wordt het regenwater opgevangen. „Voor het sproeien van de tuin verspillen wij geen leidingwater,” legt Marco uit. Ook stekt hij graag planten. „Dan hoeven we niet naar de Intratuin.” In de achtertuin prijkt een citroenboom. „Die kochten we tijdens de vakantie in Italië. Voor zo’n boom zou je in Nederland veel meer betalen. Ook citroenen zijn hier goed aan de prijs.” Het vervoer ging niet zomaar, want de boom nam behoorlijk wat ruimte in beslag. „Je moet er wat voor overhebben,” lacht Mirjam. Ze neemt een slok van de warme chocolademelk. „Met drinken uit flessen of pakken moet je zo op de datum letten. Als je niet uitkijkt, moeten ze worden weggegooid.” Marco en Mirjam verbouwen groente en fruit in hun tuin: uniek voor een Zwijndrechter. „We wonen niet in een tuindersbuurt, maar in een rijtjeshuis. Ik noem onze tuin daarom altijd de stadstuin. De bonen, sla en tomaten groeien gestaag. De sla heeft een bestemming,” vertelt Mirjam. „De buurvrouw gaf ons een tas met babykleertjes voor mijn zus, die pas een kleine heeft. In ruil daarvoor krijgt zij lekker verse sla van ons.” „Voor wat hoort wat,” vindt Marco. Niet alleen groenten, maar ook fruit heeft het echtpaar vers uit eigen tuin. Voor aardbeien, bramen of frambozen hoeven zij niet ver van huis.
Kousen stoppen
Naast het huishouden volgt Mirjam een voltijd studie filosofie. Hoewel ze veel met haar neus in de boeken zit, steekt ze ook de handen uit de mouwen. Haar naaidoos komt geregeld uit de kast. „Kleding die kapot is, gooien we niet weg. Van mijn oma, die in Alblasserdam woont, leer ik veel,” zegt Mirjam waarderend. „Ze leerde me kousen stoppen. Ik rekende uit dat we nu wel vijfentwintig euro per seizoen besparen op nieuwe sokken. Ook elastiek in een pyjamabroek maken, leerde ik van oma. Voor de ritjes naar Alblasserdam pak ik de fiets. Goed voor mijn conditie, het kost geen benzine en het is ook niet schadelijk voor het milieu.” Marco, in het dagelijks leven werkzaam als nurse practioner, laat ook thuis de handen wapperen. Als iets kapot is, repareert hij het zelf. „Ik ben geen geboren klusser, maar toch is het leuk om zelf te doen. Op internet is meestal wel een beschrijving te vinden.” Ook Marco vindt dat je niet te snel kleding of schoenen weg mag gooien. „Ik koop bewust goed schoeisel. Het is even een uitgave, maar goede schoenen gaan langer mee en kunnen worden opgelapt. Door schoenen een tweede ronde te geven, bespaar je afval.”
Een enveloppe als boodschappenlijst
„Ook op boodschappen kun je het nodige besparen,” zegt Mirjam. „Marco bouwde in zijn vrije tijd een grote gangkast, want ik doe maar één keer per week boodschappen. Met een lijst. Natuurlijk gebruiken we geen blocnote. Gebruikte enveloppen dienen als boodschappenbriefjes. Anders gaan die enveloppen toch maar onnodig bij het afval.” Een tweede vriezer staat op het verlanglijstje van de Zwijndrechters. „Die kunnen we dan vullen met brood en vlees uit de aanbieding. De vaatwasser gebruiken we met beleid. Met ons tweeën hebben we niet zoveel vaat. Ik laat daarom geen machine draaien die halfvol is. We sparen de vaat op en de vaatwasser gaat pas aan als hij helemaal vol is.”
Goede band
„Een goede band met de buren heeft een meerwaarde,” vertelt Mirjam. „Ik pas weleens op hun kind en Marco loopt soms met de hond. In ruil daarvoor naait de buurvrouw gordijnen en maait ze het gras. We doen samen met één grasmaaier.” Marco en Mirjam besparen hierdoor het nodige, maar dat vinden ze niet het belangrijkste. „Het is een bijkomend voordeel, maar een goede relatie hebben met je buren is en blijft een christenplicht.”
Marktplaats en kringloop
Marco koopt weleens wat via Marktplaats.nl. Met kopen via Marktplaats moet je kritisch zijn, vindt hij. „Allereerst kijk ik of er een goede beschrijving is van het product. Ook foto’s vind ik erg belangrijk. Als mensen niet open zijn, dan vertrouw ik het niet snel. Marco vindt het slim om het gekochte zelf op te halen. Ik koop alleen als het niet te ver uit de buurt is. Marco beveelt aan om van tevoren te bellen. „Je hoort dan al snel wat voor vlees je in de kuip hebt. Als ik twijfel, stuur ik de link ook wel door naar anderen. Ik vraag dan of ze even mee willen kijken.”
Hoewel Mirjam goed thuis is op de computer, bezoekt zij Marktplaats niet. Wel gaat ze regelmatig naar de kringloopwinkel. „Geduld hierbij is belangrijk,” weet ze. „Je moet goed rondkijken en gewoon genieten. Soms is het pas de vijfde keer leuk, maar dan heb je er ook wat aan. Je moet er ook doorheen kijken,” vertelt ze uit ervaring. „Als ik iets koop wat ik lelijk vind, dan verf ik het gewoon.” Al leven Marco en Mirjam heel bewust, ze noemen zichzelf geen voorbeelden van hoe het moet. „Het is gewoon een manier van leven.”