Elk jaar wordt op 30 mei de Wereld MS dag gehouden om de ziekte multiple sclerose (MS) onder de aandacht te brengen. Aan de meeste mensen gaat het ongemerkt voorbij, zoals ook de ziekte zelf zich aan het oog van omstanders onttrekt. Maar mensen die de ziekte aan den lijve ondervinden, weten maar al te goed wat een enorme impact het heeft. Bertus Kas geeft een inkijkje. Arts-onderzoeker Koen van Tulder legt uit wat MS precies is. „Ik kon zeggen: liever in een rolstoel als de Heere erbij is, dan zonder Hem en geen rolstoel.”

Zo’n vier jaar geleden keek Bertus Kas de dood in de ogen. „We zaten op een verjaardag en aten Chinees. Opeens kreeg ik een hap niet meer weg. Ik slikte en slikte – het bleef zitten. Ik nam een slokje water om het weg te spoelen, maar toen schoot het eten in mijn luchtpijp. Ademhalen kon niet meer. Iets zeggen ook niet, want ik had totaal geen lucht meer. Ik ben opgestaan met de handen omhoog: help!” Mijn schoondochter paste de Heimlichgreep toe, maar het lukte niet. Mijn zoon riep dat ze de 112 moesten bellen. Volgens omstanders werd ik blauw. ‘Dit is het einde’, dacht ik. Ik raakte niet in paniek. Ik was rustig, want ik wist wat de Heere in mijn leven gedaan had. Opnieuw probeerde mijn schoondochter de Heimlichgreep. Nu lukte het wel. Daarmee heeft ze mijn leven gered. ‘Het was op het randje’, zei de dokter later.”

Lopen op watten
De oorzaak? Multiple sclerose (MS). De ziekte werd in 2012 bij Kas vastgesteld. Het begon met een vreemd gevoel onder zijn voeten. „Alsof ik op watten liep. Dat had ik weleens eerder gehad, dus ik keek er niet meteen van op. Maar nu begon het gevoel langzaam omhoog te trekken. Eerst naar mijn enkels, toen naar mijn onderbenen en uiteindelijk tot aan mijn knieën. Ik ging naar de huisarts. Die zei: ‘Als het boven je knieën komt, moet je direct terugkomen.’ Ik was nog maar net thuis toen het zover was. De huisarts stuurde me direct door naar het ziekenhuis.” De neuroloog besloot me een nachtje op te nemen. Inmiddels kwam het vreemde gevoel tot halverwege zijn zij. „Ik wist niet wat het was, maar ik raakte niet in paniek. Ik associeerde het niet direct met iets ernstigs.” Er volgden testen en een MRI. De uitslag van een hersenscan en ruggenprik bracht de ziekte aan het licht. „Het eerste wat ik dacht, was: ‘Kun je daaraan overlijden?’ De arts legde uit dat alle spieren kunnen uitvallen, behalve de hartspier. Gelukkig maar.” Achteraf gezien waren er eerder al signalen „Zeven jaar eerder had ik het gevoel in mijn voet alsof ik op een bal uitliep. Een jaar later ging mijn rechteroog ineens hard achteruit. Op dat moment heb ik er niet aan gedacht dat er een ziekte achter kon zitten.”

Lees de rest van het artikel in de GezinsGids van 27 mei, verkrijgbaar via onze webshop.

Tekst: C.J. de Leeuw
Beeld: Anna Hage