De kerk van Christus is getalsmatig in Europa op zijn retour. De Europese cultuur wordt gestempeld door het postmoderne liberalisme waarin de autonomie van de mens centraal staat. Ieder mag zijn eigen normen en waarden hebben. Van iedereen wordt verwacht dat hij deze levenshouding bijvalt. Is dat niet het geval, dan wacht hem het verwijt van intolerantie. Intussen is de islam in opmars. Hoe moet de kerk zich in deze situatie opstellen?
De laatste decennia is Europa in zeer hoog tempo geseculariseerd. Dat geldt in het bijzonder voor ons eigen land. Als we de wetgeving als maatstaf nemen, dan was Nederland nog tot aan het begin van de tweede helft van de vorige eeuw één van de meest christelijke landen van Europa. Nu behoort Nederland echter tot de meest geseculariseerde landen van de wereld. Het christelijke geloof is steeds meer uit de samenleving verdrongen en wordt in toenemende mate alleen als privé-overtuiging getolereerd. Daarmee wordt echter aan het christelijke geloof een houding opgedrongen die daaraan wezensvreemd is. Ten onrechte wordt het postmoderne liberalisme als een neutrale en redelijke aangelegenheid gepresenteerd.
Bedreiging
In deze geseculariseerde samenleving staat de kerk niet alleen vanuit de samenleving onder druk, maar zijn er ook bedreigingen van binnen uit. De grootste bedreiging is dat de leden van de kerk zich in hun levensstijl aan de wereld aanpassen. Aanpassingen in levensstijl en denken gaan veelal samen. Een groot gevaar voor de kerk is ook dat het Evangelie van de wet wordt losgemaakt en daarmee van haar eigenlijke betekenis ontdaan. Het Evangelie, de boodschap dat Christus verlost van de toekomende toorn, heeft als achtergrond het vonnis van de wet die door God wordt gehandhaafd. Een christen is niet zalig op grond van de werken. Geloof zonder berouw over de zonden en een niet aflatende strijd tegen de zonden is niet het ware geloof. Kortom: de kerk moet de secularisatie niet beantwoorden met zich aan te passen aan de wereld maar dient zich te onderscheiden van de wereld, en dat als vrucht van het geloof in Christus.
Terugkeer
In de laatste decennia hebben mensen zich massaal afgekeerd van de christelijke kerk. Niet zozeer omdat zij ervan overtuigd raakten dan het christelijke geloof intellectueel onhoudbaar was, maar omdat zij de relevantie ervan niet konden inzien. We mogen ervan overtuigd zijn dat het christelijke geloof intellectueel houdbaar is en ook relevant is. Het verstand als zodanig kan ons niet laten zien wat waar is of niet. Het is niet meer dan een instrument. Niemand gebruikt zijn verstand op een neutrale wijze. Een christen wenst zijn verstand te onderwerpen aan de openbaring van God in Zijn Woord, terwijl de gemiddelde Europeaan zijn verstand laat ketenen door de gedachte dat de mens zelf de maat is van alle dingen.
Een opleving in de kerk ligt buiten de menselijke mogelijkheden. Wat van christenen verwacht mag worden, is dat zij tegen de tijdgeest in de ernst van de eeuwigheid en de rust van het geborgen zijn in Christus uitstralen. Als het gaat om de prediking, is van eminent belang dat de heiligheid van God daarin doorklinkt. Alleen dan blijkt welke betekenis en inhoud het Evangelie van de Heere Jezus Christus heeft.