Tekst C.A. Schipaanboord-de Vos Beeld Anneke Vat

Ze maakt wasmiddel, verbouwt eigen groente, bakt vaak zelf brood en koopt veelal tweedehands kleding. „Doordat we zo betrokken zijn bij de processen, ervaren we steeds weer Gods zorgende hand. Elke keer hebben we genoeg en zelfs over!” vertelt Corlinde van den Top (27). Ze geeft een inkijkje in ‘het leven waar eenvoud en dankbaarheid leidraad vormen – vertrouwend in Hem’.

Met een beetje schroom deelt Corlinde van den Top haar verhaal. „Het is echt niet zo dat het hier perfect is. Wij zijn ook mens. Hier wordt ook weleens gemopperd of met de deur geklapt,” zegt ze eerlijk. Corlinde, getrouwd met Henry (29) en moeder van Esther (3) en Eva (2), deelt regelmatig iets van haar
dagelijkse leven op Instagram. ‘Een inkijkje in ’t leven waar eenvoud en dankbaarheid leidraad vormen – vertrouwend in Hem’, zo vermeldt haar profiel. „Ik vind het mooi om met anderen te delen dat een
stukje bewust leven heel makkelijk in de praktijk te brengen is, zoals gezond koken, zo min mogelijk afval
produceren en veel zelf maken. Ik vind het leuk om anderen daarmee te inspireren. Niet hoe je het móet
doen, maar hoe je het kúnt doen. Het brengt in ons gezin tevredenheid en dankbaarheid.”
Eerst woonde gezin Van den Top in een heel klein huisje. „Ons tweede kindje was onderweg. Het huis was
echt vol, maar een ander huis kopen hier in Putten was te duur. We bezichtigden wat huizen hier verder vandaan, maar konden de knoop niet doorhakken. We brachten het biddend bij God en besloten het los te laten. De eerste tijd kon de baby nog wel bij ons op de slaapkamer slapen,” vertelt Corlinde.
„Toen hoorden we via via dat er in Putten een huis te huur kwam. Dat ervoeren we echt als een verhoord
gebed. Juist toen we het loslieten, kwam dit op ons pad. Steeds weer ervaren we zo dat er voor ons gezorgd wordt. We wonen nu zo ‘rijk’ en er is absoluut niets van ons bij. We krijgen het allemaal.
We hebben hier veel ruimte voor een moestuin en kippetjes. Ze scharrelen heerlijk rondom het huis.”


Eenvoud
Zo kreeg het ‘eenvoudige leven’ nog meer vorm in huize Van den Top. „Vorig jaar begon ik een moestuin. Dat ging ontzettend goed. Ik had kilo’s bonen en broccoli en we bleven maar courgettes eten. Het eten lijkt allemaal nog lekkerder als het uit je eigen moestuin komt. We ervoeren het als een ontzettende
rijkdom,” vertelt Corlinde. „Je zaait zaadjes, er komen heel kleine sprietjes uit en die geef je water en wat compost. Daar komt dan uiteindelijk je eten uit. Dat eenvoudige weten waar je eten vandaan komt, bepaalt me steeds weer bij wat een wonder het leven is. Het wordt gegeven en groeit en wij kunnen daaruit weer leven. Het is een heel proces en dat maakt me stil als het gaat om verspilling. Ik vind het heel lastig als er eten overblijft. Dat stop ik altijd terug in de koelkast en daar verzin ik dan weer wat mee. Of ik eet het tussendoor op. Het kost zo veel moeite om alles te laten groeien. Bovendien zijn er heel veel plekken op de aarde waar niets kan groeien omdat de grond te droog of niet goed is.
Als ik dat bedenk, voel ik me zo gezegend dat ik hier altijd een hele avondmaaltijd uit de tuin kan halen. Of dat ik dan zelf een broodje bak en daarop verse sla uit de tuin kan doen met daarop een eitje van de kip. Die kleine dingen worden dan heel groot!”

Blikbrood

Want brood koopt Corlinde meestal ook niet in de winkel. „Zo’n tachtig procent van het brood dat we eten, maak ik zelf. Ik gebruik een broodbakmachine voor het kneden en laat het vervolgens rijzen in een kom op het aanrecht. Vervolgens doe ik het in een broodbakblik. Na nog een poos rijzen gaat het dan in de oven. Ik heb dan gewoon blikbrood of busbrood, net als bij de bakker. Alleen vind ik het veel lekkerder. Ik maak m’n man heel blij als hij verse broodjes mee kan nemen naar zijn werk. Er zitten veel minder toevoegingen in dan bij supermarkt- of bakkersbrood,” vertelt Corlinde. „Daarin zitten vaak verschillende e-nummers die niet heel gezond zijn. Ook met eten koken probeer ik zo veel mogelijk
e-nummervrij te bereiden. Dat deed ik al meteen na ons huwelijk, dus ik weet niet beter. Het is heel makkelijk om zonder pakjes te koken. Als je de meeste kruiden en room, zoals slag- of haverroom,
in huis hebt, kom je een heel eind.” Wat ze dan bijvoorbeeld door de bami of nasi doet? Dat somt ze zonder aarzelingen op: „Laos, kurkuma, kerrie, paprikapoeder en komijn.”

Zeepvlokken
Sinds de herfst maakt Corlinde ook zelf wasmiddel. „Ik ontdekte dat dit heel makkelijk is, dus ik probeerde het. Al die plastic flessen van gekochte wasmiddelen vind ik belastend voor het milieu.
Eva heeft vrij snel last van huidproblemen en eczeem, maar dat is heel goed onder controle nu ik zelf
wasmiddel maak. Blijkbaar zit er toch minder rommel in,” vertelt ze. „Ik weet niet of het ook goedkoper is. Er zitten oliën in die niet per se goedkoop zijn. Al had ik pas een goede aanbieding waarmee ik nu maanden vooruit kan. Ik kook vijf liter water, doe er tachtig gram zeepvlokken in en laat dit een nachtje staan. Dat is de basis van het wasmiddel. Als ik ga wassen, doe ik er een paar druppels etherische olie bij. Dat geeft een lekker geurtje. Voor de witte was voeg ik ook soda toe. Ik heb grote glazen potten met een tapkraantje waarin ik het wasmiddel bewaar. Per was voeg ik zo’n 150 milliliter toe. Ik las pas dat dit 200 of 250 milliliter moet zijn. Maar mijn was wordt nu ook schoon en ruikt lekker. Eens per maand maak ik een nieuwe voorraad.”


Scheel
Daarnaast is Corlinde fan van kringloopwinkels en Marktplaats. „Ik krijg veel en koop vaak tweedehands.
Ook koop ik soms iets nieuws. De kleding van Esther schuift door naar Eva, dus dat vind ik schelen. Ik probeer altijd heel bewust te kijken of kleding op een eerlijke
manier en duurzaam gemaakt is,” legt ze uit. „Er zijn superleuke kinderkledingwinkels waarin alles
van wol is gemaakt. Het is natuurlijk en mooi, maar je betaalt je scheel. Dan vraag ik me af of dat de bedoeling is. Het is altijd zoeken naar wat het beste is.”
In huize Van den Top proberen ze ook zo min mogelijk afval te produceren. „De ene week wordt restafval
opgehaald en de andere week plastic en drankenkartons. Het is voor ons een sport om elke week maar één zak aan de weg te hoeven zetten. Dat lukt vaak wel. Eva droeg anderhalf jaar wasbare luiers, maar nu ze groter is, werkt dat niet meer. Hopelijk is ze deze zomer zindelijk, dat scheelt weer veel afval,” zegt Corlinde. „Dit is mijn bijdrage aan eenvoudig leven, geloof ik. Mijn man doet ook nog van alles. Hij maakt zo veel mogelijk zelf. We hadden horren nodig voor het raam. Hij duikt dan een paar avonden de schuur in en maakt ze zelf. Ook onderhoudt hij zelf de auto. We proberen zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn.”


Dankbaarheid
Deze ‘eenvoudige’ manier van leven vindt Corlinde waardevol. „Mensen verlangen altijd naar meer, ook
christenen. Het is de kunst om tevreden te zijn met wat je krijgt. Dat je niet kijkt naar wat je nog meer zou
willen, maar naar wat je kreeg. Dat je erbij stilstaat dat dit niet vanzelfsprekend is. En dat het niet van onszelf is, maar dat we rentmeesters zijn en van daaruit mogen leven. Daarom vind ik het mooi om zuinig te zijn en niet alles klakkeloos nieuw te kopen, maar spullen opnieuw te gebruiken. Als je tevreden bent met wat je hebt, vloeit daar de dankbaarheid uit voort,” zegt Corlinde.
„Al wil ik benadrukken dat mijn manier van leven geen wet is. Het is niet hoe het móet, maar hoe het
kán! Je moet in een eenvoudige levensstijl ook weer niet zo ver doorschieten dat het een religie wordt.
Ook denk ik dat mensen die niet alles zelf maken, net zo goed heel verwonderd en dankbaar kunnen zijn.
Bijvoorbeeld als ze beseffen dat ze weer genoeg geld hebben om boodschappen te kopen.”

Het complete interview verschijnt in het ZomerNummer van 7 juli 2022 D.V.