‘In nood leert men zijn vrienden kennen’, zegt het spreekwoord. Maar je kunt ook dóór nood nieuwe vrienden leren kennen. Dat ervoeren Jeannet Naberman-Hulleman (54) en Gerredien Melis-Last (42) uit Genemuiden. „We voelen het inderdaad als leiding van de Heere dat we elkaar in deze tijd ontmoet hebben.”

tekst P.J.A. van Nederpelt | beeld Anneke Vat-Pul

„We kenden elkaar van gezicht omdat we uit dezelfde woonplaats komen,” zo vertelt Jeannet. „Gerredien kreeg vier jaar geleden als eerste het bericht dat ze borstkanker had. Kort erna kreeg ik dezelfde boodschap te horen. We ontmoetten elkaar toen in het ziekenhuis in Zwolle bij het bloedprikken en de chemokuren. Het klikte gewoon meteen tussen ons. Na die eerste keer probeerden we zo vaak als mogelijk is op dezelfde dag onze afspraken in het ziekenhuis te plannen.”

Gerredien lacht. „Ja, misschien wel een beetje brutaal dat we dat steeds vroegen, maar het was altijd fijn om er samen te zijn. Weet je nog die keer, Jeannet, dat je man je bij mij uit het kamertje weghaalde omdat we niet uitgepraat raakten en dit op dat moment te veel energie kostte?”

Luchtig

De vriendinnen zagen elkaar niet alleen in het ziekenhuis, maar hadden ook veel bel- en appcontact. Jeannet: „We appten bijna elke dag met elkaar. Als de ander alleen voor een chemokuur moest, dan appten we altijd ‘het beste vandaag’, omdat we ‘sterkte’ zo beladen vonden klinken. Naast dat we heel diepe dingen met elkaar deelden, probeerden we het samen soms ook luchtig te houden.”

„Dat klopt hoor,” vult Gerredien haar vriendin aan. “Tijdens onze ziekte en erna, als het tot je doordringt wat er eigenlijk allemaal is gebeurd, is het heel erg fijn als je dat kunt delen met iemand die hetzelfde heeft meegemaakt. Natuurlijk deel je alles met je man en kinderen, wat heel belangrijk is, maar Jeannet had echt gevoeld wat ik doormaakte. We ervaren daarom echt allebei dat we deze vriendschap van de Heere hebben gekregen. Als je te horen krijgt dat je ziek bent, gun je dit natuurlijk een ander niet, maar als dit wel het geval is, is het wel heel waardevol als je dit samen kunt delen.

Half woord

„Mooi hoe je dat zegt,” zegt Jeannet. „We voelen het inderdaad als leiding van de Heere dat we elkaar in deze tijd ontmoet hebben. We deelden niet alleen dezelfde ziekte en ons geloof, maar herkenden ook heel veel van elkaar in het gewone, dagelijkse leven. En het is bijzonder hoe we elkaar aanvoelen en aanvullen. Daarnaast verliep ons ziektebeeld bijna exact hetzelfde, tot aan de operatie toe. Neem bijvoorbeeld het wachtkamertje in het ziekenhuis in Zwolle, waar we allebei steeds op de uitslag moesten wachten. Op zulke momenten hadden we samen aan een half woord genoeg. Je weet wat de ander voelt en doormaakt.”

Dit artikel verschijnt in zijn compleetheid in de GezinsGids van 11 maart 2021 D.V. en is onderdeel van de serie ‘Bijzondere vriendschappen’.