Uit de Bijbel vertellen op een openbare school, kan dat (nog)? Gertrude de Wildt (29) uit Leiderdorp doet het elke maandag. „Ik hoop dat meer orthodoxe christenen dit werk gaan doen. Het is een prachtige manier om kinderen kennis te laten maken met het christelijke geloof en de Bijbel.”Les geven is eigenlijk helemaal niet zo haar ‘ding’. Gertrude studeerde na het vwo Nederlands op de universiteit in Leiden. Toen ze na enkele maanden stopte met haar studie, keek ze wat rond om ergens een adres als au pair te vinden. Dat kwam er, maar op een binnenvaartschip. ‘s Morgens hielp ze de schippersvrouw in het huishouden, ‘s middags werkte ze op het dek.
„Dat vond ik prachtig, want we reisden heel Europa door. We kwamen zelfs in Hongarije. Het contact met de schipperskinderen vond ik leuk. Ik besloot daarom naar de pabo te gaan. Een wat ongelukkige LIO-stage maakte me bepaald niet enthousiast om ook werkelijk hele dagen voor de klas te gaan staan. Ik snapte toen al niet, en eigenlijk nog steeds niet, dat er mensen zijn die fulltime voor de klas kunnen staan. Ik vind het zwaar werk. Ik schrijf liever honderd verhalen dan dat ik een week voor de klas sta!”
Vacature
Die verhalen kon ze in die tijd wel kwijt, want het Reformatorisch Dagblad nam haar aan als redactrice op de regioredactie. Maar: „In m’n eerste werkweek stond op de voorpagina dat de banken in Amerika gevallen waren. Ook bij het RD was de druk van de economische crisis te merken.”
Gertrude en haar man trouwden ruim zes jaar geleden en gingen in Leiden wonen. „Ik ging toen als freelancer aan het werk voor verschillende kranten. Omdat ik meehielp bij een kinderclub van de kerk, ging ik een vertelcursus in Zoetermeer volgen. Dat hoefde niet per se, ik had op de pabo veel over vertellen geleerd, maar het leek me een goede manier om met het jeugdwerk kennis te maken. Op de laatste cursusavond vertelde iemand dat er een vacature was bij een openbare school voor het geven van godsdienstonderwijs. Ik was de enige op die cursus met onderwijsbevoegdheid. Ik voelde me geroepen om op de vacature te solliciteren. Op de pabo had ik wel een keer gehoord dat dit werk bestond, maar er werd daar toen veel te weinig aandacht aan geschonken. De Driestar heeft nu een post-hbo-opleiding voor dit type onderwijs. Het is belangrijk dat orthodoxe christenen ook present zijn in dit vak,” zo vindt de Leiderdorpse.
Vertellen
Gertrude reageerde naar het dienstencentrum Godsdienstig Vormingsonderwijs (GVO), de organisatie die zorgt voor plaatsingen van gegadigden, en kwam daadwerkelijk in Zoetermeer terecht. Waarom wilde de school in Zoetermeer eigenlijk zo graag een ‘godsdienstjuf’? Gertrude: „Een school is wettelijk verplicht het vak aan te bieden zodra daar zeven ouders om vragen. Op de school waar ik werk, is dat ruimschoots het geval. Ik geef in groep vijf tot en met acht les en per groep heb ik vaak zo’n vijftien enthousiaste kinderen. Die hebben toestemming van hun ouders nodig om de lessen te volgen. Kinderen die van hun ouders niet mogen of zelf geen godsdienstles willen, maken tijdens mijn lessen een werkstuk of doen iets anders voor zichzelf.
Er volgde natuurlijk wel een gesprek met de directeur. De omschrijving van wat ik er moest doen, is niet bepaald uitvoerig. Mijn opdracht vanuit GVO is om kinderen kennis te laten maken met het christendom en de Bijbel. Het is nadrukkelijk niet de bedoeling om evangeliserend bezig te zijn. Maar ik krijg wel veel vrijheid om zelf de lessen vorm te geven en daar hoort het doorgeven van Bijbelverhalen natuurlijk ook bij. En aangezien vertellen uit de Bijbel eigenlijk wel zo’n beetje het mooiste is wat je kunt doen, ging ik er graag aan de slag. Ook al besefte ik dat het me veel energie zou kosten.”
Dit is een selectie uit een artike uit de GezinsGids van 11 februari