Tekst C.A. Schipaanboord-de Vos Beeld Anneke Vat
Veel kinderen in korte tijd – of juist een kleiner gezin. De vooroordelen zijn vaak niet van de lucht. Hoe zoek je Bijbels je weg en wat zeg je tegen anderen, als je gezin (niet) groter groeit? 3 moeders vertellen. Nu online alleen een voorproefje van Jouckje van Ieperen (33). Ze droomde er altijd van om thuisblijfmoeder te zijn van een stuk of zes kinderen. Tot nu toe kreeg ze er twee. „Dat vond ik heel moeilijk. Ik dacht steeds aan hoe ik wilde dat het zou gaan. Dat ontnam mij heel veel vreugde.” Ook zij loopt regelmatig tegen vooroordelen aan en vertelt haar eerlijke verhaal.
„‘Ik snap dat je er twee hebt. Die tellen voor tien!’ of: ‘Met twee van zulke jongens heb je je handen vol!’” Jouckje noemt een paar voorbeelden van reacties die ze weleens in haar omgeving krijgt. „Er wordt dan voor mij de conclusie getrokken waarom wij twee kinderen hebben. Dat vind ik lastig. Ik vind het fijner als mensen er gewoon naar vragen. Zeker als ik iemand wat beter ken.”
DUO KINDERWAGEN
Want kinderen zijn welkom in huize Van Ieperen. „Dat was vanaf het begin van ons huwelijk al duidelijk. Ik
wilde er graag zes of zeven. We stonden er heel ontspannen in. Na de geboorte van Jort (10) stonden we snel open voor een nieuwe zwangerschap. Na een tijdje wachten werd Thijn (7) geboren. Toen hij er net was, keek ik op Marktplaats alvast weleens naar een duo-kinderwagen. Het leek me heel leuk om weer snel een kindje te krijgen. Maar het is nooit gebeurd,” vertelt Jouckje. „Dat vond ik heel lastig. Het beheerste me. Als we een vakantie boekten of als ik een nieuwe jas kocht, dacht ik steeds: ‘Misschien ben ik binnenkort wel zwanger’. Het ontnam me heel veel vreugde. Mensen zeiden soms dat ik het te graag wilde en dat ik daarom niet zwanger raakte. Dat vond ik vervelend. Ook vond ik het heel lastig als mensen vertelden dat ze zwanger waren en daarbij benadrukten dat het ‘per ongeluk’ was.”
NETJES
Het moment waarop Thijn naar school ging, was voor Jouckje confronterend. „Ik droomde er altijd van om thuisblijfmoeder te zijn, net zoals mijn eigen moeder. Dat waardeerde ik altijd enorm. Maar nu was ik nog maar dertig en ging mijn jongste al naar school. Dan kun je toch geen thuisblijfmoeder zijn?” vertelt ze. „Ik ging hoge eisen aan mezelf stellen. Ik had ‘maar’ twee kinderen en die gingen beiden naar school, dus mijn huis moest heel netjes zijn. Ik rende en vloog door het huis en durfde bijna niet te ontspannen en te genieten. Verder vroeg ik me af wat God nu met ons leven wilde. Dat vond ik het moeilijkste. Wilde Hij ons hier iets mee zeggen? Ik paste een periode op nichtjes, maar dat bleek het ook niet te zijn. Wat dan? Het was een hele zoektocht.”
EEN DUBBELE ZEGEN
Jouckje had veel aan het boek Vruchtbaar door verdrukking van ds. M. Klaassen. „Dat gaat over het leven
van Jozef. Daaruit blijkt dat alle dingen meewerken ten goede. God heeft een plan met je. Een veel beter plan dan wij in ons hoofd hebben. Dat gaat vaak dwars tegen je eigen gevoel in. Het hielp mij om mijn eigen situatie te aanvaarden zoals die is. Dat ging niet zomaar ineens, het was een heel proces,” vertelt Jouckje. „Jozef noemde zijn tweede zoon Efraïm, wat ‘dubbele zegen’ betekent. Toen ik dat las, zag ik ineens hoe rijk wij zijn. Wij kregen een dubbele zegen! Dat is genade! Want sommige mensen krijgen geen kinderen of ze krijgen er één. Onze jongens kunnen erg goed met elkaar opschieten. Als ik hen samen bezig zie, voel ik me echt rijk. Daar had ik eerst geen ruimte voor, omdat ik alleen maar gericht was op het krijgen van nog een kindje. Daardoor kon ik niet stilstaan bij hoe het leven nu is en bij al de zegeningen die we daarin krijgen.” Dat geeft ze ook mee aan haar jongens. „Thijn slaat geen dag over om te bidden om een baby. Dat is zijn droom,” glimlacht Jouckje. „Ik zeg dan dat ik dat ook leuk zou vinden, maar wijs hem ook op wat we allemaal wel hebben. Zoiets doet me geen pijn meer. Ik heb het gelukkig los kunnen laten en kan ervan genieten als anderen zwanger raken en een kindje krijgen.”
PLEEGZORG
De vraag naar Gods doel met haar leven blijft openstaan voor Jouckje. Al werd die deels ingevuld in de
afgelopen tijd. „Sinds twee jaar zijn we pleeggezin voor Fiona (2). Het leek me heel mooi om voor een pleegkind te zorgen en we hadden dat in onze gedachten voor als ons eigen gezin stabiel zou zijn, al is het lastig om te bepalen wanneer dat het geval is. De eerste plaatsing ging om een jongetje dat de
volgende dag weer weggehaald werd. Dat bracht ons aan het twijfelen. Zette de Heere nou ook een streep door pleegzorg? Die avond lazen we dat het Evangelie ook voor de heidenen is en dat ook dit kind een kind van het verbond was. Dit werd een aantal keren bevestigd als ik in de Bijbel las. Dat was bemoedigend voor ons. Zeker toen we maanden later gebeld werden door een christelijke vrouw bij wie dit jongetje nu in het gezin was. Hij krijg een christelijke opvoeding! Dat maakte ons zo verwonderd. Het was voor ons een bevestiging dat het goed was als we verder gingen met pleegzorg.”
Het complete interview verschijnt in het ZomerNummer van 7 juli 2022 D.V. en is onderdeel van een serie ‘als je gezin (niet) groter groeit’