Hertrouwen na een overlijden is met veel emotie omgeven. Is het mogelijk om een tweede keer net zo lief te hebben als in het eerste huwelijk? Hoe is de verhouding met de kinderen? En wat zegt de Bijbel? „Ik verdedigde met verve dat ik absoluut niet met een weduwnaar wilde trouwen.” Ineke trouwde met de weduwnaar van haar beste vriendin: „Keukenkastjes schoonmaken duurde wel een week. Steeds dacht ik aan Petra”

Na enige aarzeling stemmen Ineke en Johan ermee in om, onder andere namen, enkele van hun ervaringen door te geven. In 2008 zijn ze getrouwd, na een verkeringstijd van nauwelijks een half jaar. Reden was niet alleen dat ze al wat op leeftijd waren, maar ook dat ze elkaar al jaren kenden. Petra, Johans eerste vrouw, en Ineke kenden elkaar al vanaf de kleuterschool. Ze waren elkaars beste vriendin. Tot Petra – na een ziekbed van twee jaar – stierf.Ineke: „Ik herinner me nog heel goed de avond waarop Johan bij mij aanbelde en mij ten huwelijk vroeg. Eerlijk gezegd had ik me zoiets wat romantischer voorgesteld en dacht ik: nu al? Ben je Petra nu al vergeten? Er volgde een heftige tijd, want aan de ene kant zag ik Johans verdriet en pijn, maar aan de andere kant was er ook de pijn in mijn eigen hart. Zou ik de plaats in gaan nemen van mijn vroegere vriendin? Ik weet nog dat ik een paar jaar eerder met een collega uit eten ging. Toen zei mijn collega: ‘Als we ooit nog zullen trouwen, zal dat wel met een weduwnaar zijn’. Met verve heb ik toen verdedigd dat ik dat absoluut niet wilde, omdat ik dan het gevoel zou hebben dat ik tweederangs was. En dan nu dit. Diep in mijn hart wilde ik het nog steeds helemaal niet.”

Liefde
In die tijd was Ineke oververmoeid, zodat ze al een paar weken haar werk niet kon doen. Was dit nu de weg? Voor Johan voelde ze best genegenheid, maar het was geen liefde. Ze smeekte de Heere of Hij liefde wilde geven, als haar plaats naast Johan zou moeten zijn. Johan: „Die liefde is er gelukkig gekomen, in rijke mate zelfs. Mijn kinderen en ik waren overigens verder in het rouwverwerkingsproces dan Ineke. Dat kwam met name doordat wij dagelijks geconfronteerd werden met de lege plaats in huis, terwijl zij heel wat kilometers verderop woonde. Omdat ik er vertrouwen in had dat het goed zou komen, ben ik al vrij vlot naar mijn kinderen gegaan. Ik wilde in elk geval voorkomen dat mijn kinderen via anderen van onze plannen zouden horen. Drie woonden er niet meer thuis, twee nog wel. Ik heb hen gevraagd wat ze ervan zouden vinden als ik zou hertrouwen en als die vrouw Ineke zou zijn. Alle vijf waren ze blij dat het Ineke was en niet een vreemde. Onze jongste, die toen tien was, zei: ‘Hoef ik dan uit school niet meer naar de buurvrouw?’ Ik vraag me nog weleens af wat ik zou hebben gedaan als één van mijn vijf kinderen een tweede huwelijk van hun vader niet had zien zitten. Dan is het zeer de vraag of ons huwelijk wel doorgegaan was of pas in een veel later stadium zou zijn voltrokken.” Johan geeft in alle eerlijkheid toe dat hij in het begin wel wat naïef is geweest. Er waren meer haken en ogen dan waar hij rekening mee had gehouden.

Dit is een selectie uit het tweeluik ‘Hertrouwen’. Het volledige artikel leest u in de GezinsGids van 27 oktober. Deel 2 (als je vader of moeder hertrouwt) volgt in de GezinsGids van 14 november D.V.