Op haar zestiende werd ze uit huis gezet door haar moeder. Ondanks hard werken verloor ze haar baan en huisvesting. Al vier jaar heeft ze haar dochtertje Dylana (8) niet gezien. Het leven van Madeline Roos (28) uit Rotterdam kent diepe wonden. Toch is ze positief over de toekomst. „Ik vecht voor mijn dochter. Het beetje hoop dat nog in mij zit, komt door haar.”

„Toen ik twee jaar oud was, zijn mijn ouders gescheiden,” vertelt Madeline, die in Barendrecht geboren is. „Daarna kreeg mijn moeder een andere vriend. Ze trouwden en ik ging samen met mijn zus bij mijn moeder en haar man in Maassluis wonen. We gingen daar ook naar de kerk en de zondagsschool. Onze stiefvader was christelijk en via hem hoorde ik over God. In deze periode was ik gelukkig en vrolijk. We hadden alles wat we nodig hadden om te leven en bovenal kregen we liefde. Als kind heb ik het echt goed gehad.”
Haar moeder en haar stiefvader kregen samen nog een zoon. „We waren een goed gezin, totdat mijn moeder wilde scheiden en we weer terug verhuisden naar Rotterdam. Mijn moeder heeft ons nooit stabiliteit kunnen geven, die kregen we van mijn stiefvader.” Madeline verhuisde met haar moeder mee. „Even tussendoor,” zegt ze, „het is echt erg hoe vaak ik verhuisd ben. Ik heb vier handen nodig om alle woonplekken op te tellen en zelfs dan heb ik ze nog niet allemaal genoemd.”

Veranderde jeugd
Vanaf de tweede scheiding veranderde de jeugd van Madeline. „Mijn moeder had steeds een andere vriend. Ik ging vooral mijn eigen gang. Mijn basisschool heb ik goed afgemaakt. Daarna ben ik naar een middelbare school in de buurt gegaan. Het was een school waar ik niet hoorde. Op de laatste schooldag ben ik naar een land- en tuinbouwschool gegaan. Daar heb ik een heel leuke periode gehad. Ik haalde er mijn diploma en ging daarna werken.”
Madeline kwam intussen niet meer in de kerk. „Ik wilde wel naar de kerk. Ik vond het altijd mooi en ik hing er erg aan. Maar ik werd niet gemotiveerd om naar de kerk te gaan. Als meisje van twaalf wil je samen met je moeder en ga je niet in je eentje. Het is helaas verwaterd. Totdat ik op mezelf ben gaan wonen, toen ben ik weer in de Bijbel gaan lezen.”

Dit is een selectie van een artikel uit de GezinsGids van 17 maart.