Op zoek naar een partner via het Huwelijksbureau voor de Gereformeerde Gezindte (HvGG). De één vindt het ongepast, een volgende schaamt zich ervoor en voor twee anderen eindigt het in een huwelijk. „Ik heb sterk ervaren dat God Evert en mij via het huwelijksbureau bij elkaar bracht,” zegt Willemijn.
Oprichter en coach Edward van Arragon vertelt: „Ik doe mijn werk biddend. Het is groot als dat gezegend wordt.”Veel mensen willen graag een partner die serieus gelovig is, maar kunnen deze niet vinden, stelt Edward van Arragon (39). In zijn beroep als maatschappelijk werker kwam hij regelmatig met hen in aanraking, maar kon hij niet veel voor hen betekenen. „In de zomer van 2009 kreeg ik het idee om een huwelijksbureau op te richten voor de gereformeerde gezindte. Dat idee liet me niet meer los.” Nadat de Raad van Toezicht het voorstel goedkeurde, begon Van Arragon in oktober meteen te adverteren.
Maar wat kun je verwachten als je op die advertenties reageert? Allereerst vindt er een persoonlijk gesprek plaats, waarin je onder andere een vragenlijst invult met informatie over jezelf en aangeeft welke verwachtingen je van een eventuele partner hebt, geeft Van Arragon aan. Willemijn (58)* was één van de inschrijvers. „Eerst twijfelde ik erg en leek het me maar niets. Maar de advertenties kwamen steeds terug. Toen waagde ik op een gegeven moment de gok toch maar.” Duidelijk geeft Willemijn aan op het formulier wat ze verwacht: een straal van tien kilometer rond haar woonplaats, kerkelijk Gereformeerde Gemeenten of Hersteld Hervormd en iemand van haar eigen leeftijd.
Vervolggesprekken
Na zes maanden kwam ze bij het huwelijksbureau terug. „Die vervolggesprekken om het halfjaar vind ik belangrijk,” geeft Van Arragon aan. „Daarin kunnen mensen bijvoorbeeld aangeven of er dingen in hun persoonlijke situatie veranderd zijn. Daarnaast kijken we dan ook of er zich inmiddels iemand heeft aangemeld die een geschikte partner zou kunnen zijn.” Dat was bij Willemijn niet het geval. Ze vertelt: „Van Arragon was er duidelijk over: er was gewoon niemand bij die bij mij zou passen.” Enigszins ontmoedigd ging ze naar huis. „Het was niet zo dat ik direct op een relatie zat te wachten. Maar elke maand werd er weer contributie van mijn rekening afgeschreven en steeds hoorde ik niets.”
Drie voorstellen
Een halfjaar later lagen de zaken heel anders. Van Arragon had drie voorstellen voor haar. „Dat had ik echt niet verwacht. Ik was zelfs van plan om me na dit gesprek uit te schrijven, omdat het toch weinig zin had. Maar ik kon zelfs kiezen. Zonder dat ik namen of foto’s zag natuurlijk.” De eerste twee kandidaten vielen meteen af voor Willemijn, de derde leek meer in aanmerking te komen. „Het klopte alleen niet precies met wat ik aan had gegeven. Hij was acht jaar ouder dan ik, woonde een eind weg en was Christelijk Gereformeerd.”
Toch stuurde Willemijn een mailtje naar het adres dat ze van Van Arragon kreeg. „Ik vond dat ik maar dapper moest zijn. Het werd een heel kort, zakelijk mailtje. Ik noemde mijn naam en zei dat ik zijn mailadres van Van Arragon had gekregen.” Evert (66)* mailde terug. „Dat ging nog niet zo makkelijk,” geeft hij aan. Eerder nam zijn overleden vrouw namelijk hun mailbox voor haar rekening. „Ik maakte een foutje en zo kreeg Willemijn mijn mail wel drie keer.” In zijn mail vroeg Evert om Willemijns telefoonnummer. Willemijn verbaasde zich erover hoe snel alles ging: „Eerst hoorde ik een jaar niets en vervolgens zat ik op een zaterdag bij Van Arragon, mailde ik maandag naar Evert en hadden we dinsdag al telefonisch contact.”
Gestage groei
Van Arragon herkent het beeld dat vrouwen relatief lang moeten wachten. „Ongeveer tweederde van de mensen die ingeschreven staat, is vrouw,” geeft hij aan. Hoeveel mensen er in totaal ingeschreven staan, wil hij niet zeggen. „Dat wisselt natuurlijk ook sterk. Wel zie ik een gestage groei.” Het lukt Van Arragon nog steeds om iedereen persoonlijk te spreken. „Het is een wens van mij om dit werk in mijn eentje te blijven doen. Nu ken ik iedereen en zo blijft het heel persoonlijk. Als ik iemand een voorstel doe, weet ik over wie ik het heb. Het is natuurlijk niet gegarandeerd dat het dan ook direct wat wordt, maar een relatie die op een andere manier tot stand komt, kan ook spaak lopen.”
Relatief veel mensen die zich inschrijven, zijn tussen de 25 en 45 jaar. „De jongste is 19, de oudste 83,” weet Van Arragon. „Rond echtscheiding is het beleid heel strikt. In principe kunnen mensen die gescheiden zijn zich niet bij dit huwelijksbureau inschrijven. Tenzij er sprake is van overspel. Maar ik zie vaker dat weduwen of weduwnaren zich inschrijven.”
Meer over het huewelijksbureau lees je in de GezinsGids van 8 maart 2012.