Het gezag van veel zogenaamde ‘instituties’ neemt af. Dat geldt ook voor de kerk. Nog meer zelfs, doordat minder mensen kerkelijk zijn. Als de kerk iets verkeerd doet, levert dat daardoor ook meer commentaar op. Is dit gezagsverlies een probleem voor de kerk?
Dat is maar de vraag. De christelijke kerk is ontstaan vanuit een beweging die ‘de weg van Jezus’ werd genoemd en werd gezien als een Joodse sekte. De reputatie was laag en op waardering kon bijvoorbeeld Paulus niet rekenen als hij het Evangelie verkondigde. Integendeel, keer op keer wordt de boodschap van het Evangelie geweigerd, soms met geweld.
Hij ziet dit niet als een nadeel. Integendeel, hij benadrukt dat dit bij het Evangelie hoort. Paulus wist, juist omdat hij zelf vroeger ijverig christenen vervolgd had, maar al te goed dat de Gekruisigde een ergernis was. Hoe kun je geloven in iemand die een vervloekte dood gestorven is?
Juist dit ergerniswekkende, het kruis, vormt de kern van het christelijke geloof. Alleen door het kruis is verzoening mogelijk.
De relatief comfortabele positie van christenen is verleden tijd. Dat heeft ook gevolgen binnen de kerk. Het christelijke geloof heeft geen vanzelfsprekend gezag meer en vaak een negatieve reputatie, mede door allerlei randzaken die met de kerk te maken hebben. Dat brengt terug bij de kern van het Evangelie: de Gekruisigde. En het kruis dragen achter Jezus aan.