Miguel Peters had naar de maatstaven van de samenleving helemaal gemaakt. „Ik had een ‘wereldbaan’ en een stevig salaris. Ik had het helemaal uitgekiend. Elke drie tot vier jaar een carrièrestap.”

Tegelijk was er leegte in het leven van Peters. „Doordeweeks had ik iedere avond kort telefonisch contact met mijn vrouw. In het weekend was ik meestal moe en had ik soms geen zin in de drukte van de kleinkinderen. ‘s Zondags ging ik naar de kerk om daar te zitten ‘knikkebollen’. Natuurlijk voelde je aan dat dit niet goed was, maar er waren allerlei redenen om het niet te beëindigen. Geld, trots, ijdelheid, materialisme.

Toch hoopten en baden we ook dat de Heere ons zou willen gebruiken. Zoals eerder, in 1998. Toen gingen we een half jaar naar Benin, met het hele gezin aan boord van de Anastasis, een schip van Mercy Ships. Wat hadden we het toen goed, in de bloedhitte en het stof. Wat waren we gelukkig, zo samen als gezin in onze hut achterin dit oude schip.”

Peters was in de greep van het materialisme. Wat materialisme is? „De zucht naar meer overvloed, ofwel verslaving, is voor mij een duidelijk teken dat de boze in je leven de overhand heeft. Of in ieder geval dat het niet Gods wetten zijn die voorrang hebben in je leven.

Ik denk dat een ieder van ons moet erkennen last te hebben van materialisme. Om dat te bestrijden, moeten we leren om te geven aan hen die het nodig hebben. Leer geven, niet alleen uit je overvloed, maar laat het je wat kosten.”

Die vraag kwam ook op Peters af. „Wat was ik bereid op te geven? Wat mocht het mij kosten als God mij iets vroeg, terwijl Hij nota bene Zijn Zoon heeft gegeven?”

Voor Peters betekende het een streep door zijn carrière: hij moest zijn drukke baan opzeggen. „Dit besluit wérd voor mij genomen. Ik hoefde slechts te luisteren. In de zomer van 2015 – tijdens de MAF open dag in Teuge – lag mijn volgende carrièrestap op een tafeltje op mij te wachten: een vacature. De functieomschrijving was mij op het lijf geschreven, niets ontbrak. Het werk paste ook perfect bij mijn vrouw. We hadden beiden een ‘dit is het’ gevoel. Slechts mijn pasfoto ontbrak aan de vacature. We werden op korte termijn uitgezonden.”

Lees meer over welvaart en geluk in de GezinsGids van 13 april 2017.