Welke moeder wil niet haar kind letterlijk en figuurlijk dichtbij zich hebben? Toch zijn er omstandigheden waardoor dat onmogelijk wordt. Je kind op het schippersinternaat, in een zorginstelling of in de gevangenis.
Linda* is geruime tijd getrouwd geweest en heeft een dochter en een zoon uit een eerder huwelijk. Haar zoon Joost* is sinds zijn achttiende verschillende malen gedetineerd geweest. Linda: „Ik vind het heel erg dat hij niet gewoon op een normale manier thuis kan komen.”
Joost is 45 jaar. Normaal gesproken zou hij al zelfstandig wonen en zou er geen sprake meer zijn van een opvoedrelatie. „Hij was enorm welkom toen hij werd geboren. Zoals iedere moeder hoopte ik dat mijn kind gelukkig werd en de mensen om hem heen niet zou beschadigen. Wat er met hem gebeurde, wil je als moeder niet voor je kind.”
Joost gebruikt sinds zijn pubertijd drugs. Hij ontwikkelde een ernstige vorm van verslaving aan cocaïne, alcohol en gokken. Sinds zijn achttiende zat Joost met tussenpozen in detentie en ook op dit moment zit hij gevangen. „Zodra hij gebruikt, kent hij geen grenzen meer. Normen en waarden laat hij varen. Hij is dan onbetrouwbaar en vormt een gevaar voor zijn omgeving.”
Dat Joost gedetineerd is, is vooral op belangrijke momenten pijnlijk voelbaar, zoals bij verjaardagen of het overlijden van dierbaren. Linda: „Altijd ontbreekt hij bij mooie en verdrietige momenten. Als hij al vrij is, is hij dikwijls niet dusdanig aanspreekbaar dat hij aanwezig kan zijn. Het blijft verdrietig om niet op een normale manier met je kind om te kunnen gaan, zoals je dat als moeder zo graag zou willen. Het went nooit.”
*De namen van Linda en Joost zijn omwille van de privacy veranderd.
Lees meer over Linda en andere moeders op afstand in de GezinsGids van 16 augustus 2018.