Als haar moeder aan het afwassen is, geniet ze erg van de muziek die Niesette op haar harp speelt. Sannes familie luistert in stilte, net als de vader van Geerke, die regelmatig vraagt of zijn dochter even een stukje op de harp wil spelen. De harp heeft een grote aantrekkingskracht op deze meiden.
Sanne de Kruijf (12) en Niesette Vogelaar (12) uit Kesteren en Geerke van Leeuwen (13) uit Dodewaard kennen elkaar van de basisschool in Opheusden. Ze zaten in verschillende groepen, maar hadden één ding gemeenschappelijk, ze bespeelden alle drie een harp. Sanne speelt het langst, al meer dan zes jaar.
Dure liefhebberij
Besluiten om harp te gaan spelen is één, maar je hebt daarbij wel de instemming van je ouders nodig. De auto moet namelijk ruim genoeg zijn om de harp te kunnen verplaatsen en een harp kost aardig wat. De prijs van de harpen van deze dames bedroeg tussen de 450 en ruim 1.800 euro, „en dan heb je het nog maar over een tweedehandsje.” Sanne heeft nu zelfs een harp op het oog van ruim drieduizend euro.
Geerke: „Voordat ik besloot een harp aan te schaffen, heb ik in groep vijf en zes eerst bij mijn tante op haar harp gespeeld. Toen zij voor een half jaar naar Suriname ging, kon ik de harp lenen. Uiteindelijk heb ik de harp veel langer geleend. In groep zeven ging ik op les bij een professionele harplerares. Op mijn verjaardag heb ik toen een eigen harp gekregen.” Sanne huurde haar eerste harp. Niesettes ouder kochten meteen een harp en gaven die voor haar verjaardag.
„In feite moet je met het kopen van een auto rekening houden met de harp,” aldus Niesette. Sinds haar ouders een nieuwe auto hebben, gaat het vervoer gemakkelijker. Geerke weet daar alles van. Sinds zij thuis een nieuwe auto rijden, past de harp er niet meer in. Gelukkig heeft haar vader een autobedrijf en vinden ze dus altijd wel een geschikt exemplaar als de harp weer eens vervoerd moet worden.
Herkomst
Achter het instrument van Geerke zit een verhaal. De eigenaresse van de harp speelde vijf jaren harp. De vrouw speelde vooral omdat haar dochter harp speelde. Haar dochter was echter die vijf jaar daarvoor onverwachts om het leven gekomen door een verschrikkelijk ongeval met een vrachtwagen. Toen de vrouw uiteindelijk besloot om te stoppen met harpspelen, mocht Geerke de harp overnemen. Niesette heeft een harp uit het jaar 1987. De harp is vervaardigd door Hans den Brok, net als de harp van Geerke. Je kunt dat weten door simpelweg naar de houten hals van de harp te kijken. Daarin zit bij een Hans den Brok-harp altijd een vlindertje gebrand.
Haakjesharp
Het bespelen van de harp vinden de meiden op zichzelf niet moeilijk. Wel is het soms lastig om de snaren de juiste toon te geven. Alle drie de meiden bespelen een zogenaamde haakjesharp. Dat is een harp waarbij je niet door middel van pedalen de toonhoogte bepaalt, maar door het wel of niet verzetten van haakjes. Zoals je door een zwarte toets op de piano aan te slaan een noot met een halve toon verhoogt, doe je dat op de harp door een haakje omhoog te buigen. „Je moet weten dat een rode snaar een c is en een blauwe een f,” aldus Sanne. Niesette: „De watervalstand is leuk. Die krijg je als je de haakjes van de d en g allemaal omhoog zet en dan je duim langs de snaren strijkt.”
Gebroken snaren
De harp is ook een kwetsbaar instrument. Sanne had pech toen, uitgerekend op de dag van een concert, een pootje onder haar harp vandaan brak. De snaren, vaak van darm gemaakt, kunnen ook zomaar springen. Of niet zomaar. Dat ondervond Geerke. Toen haar broertje zijn verjaardagsfeestje had gehouden, miste Geerke tot haar verbijstering twee snaren. Ze vertelt het, nog steeds een gevoel van verontwaardiging.
Een harp wordt regelmatig gestemd. Waar een gitaar zes snaren heeft, heeft een harp er maar liefst ten minste 34. Minimaal eens in de maand worden die om de beurt gestemd. Niesette laat dat door haar harplerares doen. Sanne en Geerke hebben een eigen stemsleutel.
Meer over dit onderwerp lees je in de GezinsGids van 19 maart