Soms werkt hij honderd uur per week en hij ziet de hele week zijn vriendin niet. Toch is dit voor Erwin Pellegrom een droom die uitgekomen is: met zijn eigen truck op het buitenland rijden. Hendrik Mulder, voor wie dit leven ook jaren praktijk was, deed een stapje terug. „Ik doe het nu iets rustiger aan, maar het blijft wel het mooiste wat er is.”
Voor de Woerdense Hendrik Mulder (29) is de brug naar het vrije leven van vrachtwagenchauffeur opgehaald. Hij belandde op de verkeerde weghelft en kon een botsing maar net voorkomen. Sindsdien nam hij gas terug.
Hij komt uit een echte chauffeursfamilie. Hij kan er ‘zeker tien’ uit de familie opnoemen die allemaal op de weg zitten. Zijn jongenswens ging in vervulling om – net als zijn oom, met wie hij nog dagelijks contact heeft – elke dag op een grote vrachtwagen te toeren naar het buitenland. Vol trots laat hij een aantal modelbouwvrachtwagens zien, die in een kast in de kamer staan. Het zijn kopieën van diverse vrachtwagens waar Hendrik op heeft gereden. De kentekens zijn zelfs nagemaakt. „Nee, niet aanzitten,” waarschuwt hij zijn zoontje. „Daar mag zelfs mama niet aankomen.”
Levende vracht
„Ik heb heel wat jaren op het buitenland gereden, met een koelwagen vol met bloemen en planten. We reden, dubbel bemand, het meest op Oostenrijk en Frankrijk. Ik heb zo’n beetje alle hoeken en gaten van die landen gezien. Ik heb zelfs eens op een skipiste gelost. Soms ook midden in het centrum van Wenen. Ze zijn daar gek op bloemen. Bij één van hun feestdagen worden de begraafplaatsen hélemaal vol met bloemen gelegd. Ik moet zeggen: een schitterend gezicht.
Het contact met de mensen is het mooiste van alles. Dat maakt het rijden met bloemen ook zo aantrekkelijk. De mensen zien die levende vracht en zijn daar veel meer op betrokken. Je wordt met open armen ontvangen. Ik had zelfs een aantal ‘sleutelklanten’, bij wie we zelf ‘s nachts terechtkonden om te lossen,” vertelt Hendrik.
De man
Trots op zijn manier van leven destijds kan hij nu nauwelijks meer zijn. „Ja en nee. Ik heb er veel gezien en geleerd. Als je midden in het centrum van Parijs je vracht staat te lossen, heb je als vrachtwagenchauffeur wel leren rijden. Dan heb je geleerd hoe je met stress en met lastige situaties omgaat en je hebt liefde voor je vak gekregen. Maar, we spoorden natuurlijk niet! Geld boeide me niet eens zo. Het was het plezier in het werk, niks was te gek. Het sloeg – achteraf gezien – nérgens op! Het was een uitdaging om zo lang mogelijk wakker te blijven en zo nu en dan hard te rijden. Een snelheidsbegrenzer? Die kun je ook uitzetten, hè? Het was een periode waarin ik overal lak aan had. Ik voelde mezelf ‘de man’ en ging maar door, ook al werd ik door deze en gene gewaarschuwd.
Het was niet de mooiste periode uit mijn leven, ondanks dat ik het werk erg leuk vond. Als 19-jarige lag ik op een gegeven moment op de hartafdeling. Met blikjes Redbull en een zak zure beren zorgde ik ervoor dat ik wakker bleef,” vertelt Hendrik. „Je hebt dan niet door welke prijs jij en anderen daarvoor moeten betalen. We maakten meer dan negentig uur per week. De eerste tijd van ons huwelijk heeft mijn vrouw Joanne heel wat dagen alleen gezeten.”
Dit is een selectie van een artikel uit de GezinsGids van 11 juni.