Haar leven raakte verweven met de Amish. Twee keer vertrok Miranda Verheij (29) daarom naar Amerika: om kennis met hen te maken en vrijwilligerswerk onder hen te doen. Haar ideaalplaatje is ze kwijt. „Het romantische beeld klopt niet. En: ook deze mensen kunnen niet zonder het bloed van de Heere Jezus.”
De Amish kwamen op haar pad toen ze samen met een vriendin een inleiding voor de jeugdvereniging moest voorbereiden. „Mijn vriendin stelde voor om ‘de Amish’ als onderwerp te kiezen. We doken in de achtergronden en zo werd de interesse in de Amish gewekt.”
Het was vooral hun levensstijl die haar interesseerde, herinnert Miranda zich. „Ik begon een soort ideaalplaatje te zien: het leven dicht bij de natuur zonder de industriële impact op het leven, wars van hectiek en de rust die ze nastreven. Dat sprak me aan.” Glimlachend: „Misschien ben ik zelf ook enigszins een romantisch, nostalgisch type.”
Jaren later kruisten de Amish opnieuw haar weg. Ze volgde een lerarenopleiding, maar liep daarin vast. „Ik wilde op de pabo twee jaar in één jaar doen, maar het leerwerk en het voor de klas staan, vielen me zwaar. Ik kreeg een burn-out en raakte depressief.”
Ze besloot te switchen naar een universitaire opleiding Duits. „Ik had altijd al een voorliefde voor dat vak en deed tijdens een vakantie Duitse vriendinnen op. De kennis van de Duitse taal en cultuur boeide me.”
Tijdens de opleiding komt ze in aanraking met het dialect van de Duitstalige Amish. „We leerden het dialect en hoe het komt dat ze dit zo goed hebben kunnen behouden.”
Ze besloot haar scriptie over de Amish te doen. „In 2018 ging ik tweeënhalve maand naar Amerika voor onderzoek. Daar leven namelijk veel Duitstalige Amish.”
Dienstbaar zijn
Er was meer dan alleen interesse. „Ik was er biddend mee bezig. De Heere wees me toen op ‘de verloren schapen van het huis van Israël’,” vertelt ze. „Dat de Heere daar in mijn geval de Amish mee bedoelde, werd me duidelijk, toen ik het getuigenis las van de directeur van Mission to Amish People. Daarin haalde hij Romeinen 10:1 aan: ‘Het gebed dat ik tot God voor Israël doe, is tot hun zaligheid’. Tussen haakjes had hij achter Israël ‘de Amish’ gezet. Toen viel alles samen.”
Het verlangen om dienstbaar te zijn, was er al veel langer. „Toen ik twaalf jaar was, was ik erg bezig met geestelijke zaken. Mijn zonden drukten me steeds meer. Ik kreeg de Heere zo nodig om verzoening te krijgen over mijn zonden. Ik vroeg me af of het voor míj nog wel kon. Tot de Heere sprak uit 1 Johannes 1 vers 9: ‘Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid’.
Daarna kwam langzamerhand het verlangen om in Zijn Koninkrijk dienstbaar te zijn. Uit dankbaarheid voor wat ik van de Heere ontvangen had.”
Hoe kwamen deze Duitstalige Amish in Amerika terecht? „De Amish waren oorspronkelijk dopersen uit Zwitserland. Ze scheiden zich af van de Mennonieten, omdat ze een strengere ban met striktere regels wilden, onder andere ten opzichte van de kleding.”
Ze werden vervolgd en daarom verspreidden ze zich over Europa. „Maar omdat ze zich achtergesteld voelden, emigreerden velen naar Noord-Amerika, waar godsdienstvrijheid was. Daar ging het hen voor de wind. In de tweede helft van de twintigste eeuw konden ze er zelfs eigen scholen beginnen.”
Het complete artikel kunt u lezen in de GezinsGids van 22 mei 2020.