Abortus provocatus is de medische term voor het vroegtijdig afbreken van een zwangerschap. In de laatste decennia is het plegen van abortus in veel landen legaal geworden. De resultaten daarvan zijn verschrikkelijk. In 2012 werden er wereldwijd ruim 44 miljoen abortussen gepleegd. In Nederland mag een zwangerschap tot 24 weken afgebroken worden; in Canada mag dit gedurende de hele periode van de zwangerschap. Maaike Rosendal (27) uit Brantford, Ontario, werkt voor een pro life organisatie in Canada. Ze strijdt al jaren voor het leven van het ongeboren kind.

Maaike woont in Canada, maar is geboren in Nederland. De verhuizing naar Canada veranderde haar leven voorgoed. Maaike: „Toen mijn vader, die predikant is, een beroep van een gemeente in Lethridge, Alberta, aannam, verhuisde ik met mijn ouders en drie broertjes naar de andere kant van de wereld. Mijn oudere broer en zussen bleven in Nederland. Inmiddels heb ik mijn leven hier opgebouwd. Tijdens mijn studie ontmoette ik mijn man Nick, een echte Canadees. We hebben drie kinderen, waarvan de jongste in augustus geboren is. We komen meestal één keer per jaar in Nederland, omdat ik dan ook presentaties geef voor mijn werk.”


Pro life
Maaike: „De term abortus speelde al vroeg een belangrijke rol in mijn leven. Mijn vader nam ons vroeger weleens mee naar gebedsbijeenkomsten bij abortusklinieken. Daarnaast kwam het onderwerp bij ons thuis in het gebed vaak naar voren. Toen ik in Canada ging studeren, viel het me dan ook al snel op dat de meeste studenten aan de universiteit niet tegen abortus zijn, maar dat ze pro choice zijn. Dit betekent dat zij van mening zijn dat vrouwen zelf mogen beslissen wat ze met hun ongeboren kind doen. Een heftige ontdekking. Studenten die wél tegen abortus zijn, veranderen tijdens hun studie vaak van mening. Dit is heel erg, want een groot deel van de vrouwen die een abortus laat doen, is tussen de achttien en 25 jaar. Dat zijn dus vaak studenten,” vertelt Maaike.
„Veel mensen die tegen abortus zijn, durven daar eigenlijk niet voor uit te komen. Ik was in mijn faculteit dan ook de enige die openlijk tegen abortus was. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om hierover te praten en wilde daar graag iets aan doen. Daarom heb ik tijdens mijn studie een zogenaamde pro life club opgericht. We wilden allereerst een discussie over abortus op gang brengen. Daarnaast wilden we studenten helpen om uit te komen voor hun pro life standpunt.”


Canadian Centre for Bio-Ethical Reform
Hoewel Maaike zich met veel passie heeft ingezet voor de pro life club, wilde ze na haar afstuderen toch bij een seculiere organisatie werken. Maaike: „Voor mijn gevoel kon ik als christen zo iets bijdragen aan de maatschappij. Vrijwel alle sollicitatiepogingen mislukten. Uiteindelijk kreeg ik een baan aangeboden bij de plaatselijke pro life organisatie. In 2012 werd ik benaderd door de landelijke organisatie, the Canadian Centre for Bio-Ethical Reform (CCBR). Zij vroegen of ik mee wilde gaan op een zogenaamde speaking tour, waarbij er door het hele land presentaties worden gehouden. Ik heb ‘ja’ gezegd. Uiteindelijk bleef Nick met ons oudste zoontje Jonah thuis, terwijl ik met Elliot, toen acht weken oud, op tour ging. Nick en ik zijn in die periode onafhankelijk van elkaar na gaan denken over het doel van ons leven. Bij terugkomst vertelde Nick me dat hij zijn baan als accountant op wilde zeggen en voor het CCBR wilde gaan werken. Hij kon Gods oproep voor naastenliefde niet langer naast zich neerleggen. Nick is inmiddels als manager verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de CCBR en ik ben dat als campus outreach director. Ik geef trainingen aan pro life clubs op universiteiten. Daarnaast breng ik het pro life standpunt naar voren in debatten met studenten, professoren of abortusartsen.”


Zichtbaar onrecht
Maaike: „In Canada is het toegestaan om bij een zwangerschap van 39 weken nog een abortus te laten doen! De CCBR wil mensen bewust maken van deze verschrikkelijke realiteit. Ons uiteindelijke doel is het veranderen van de wetgeving, maar daarvoor hebben we nog een lange weg te gaan. Ons team bestaat uit twintig mensen. We zijn een zogenaamde educational organisatie. Dit betekent dat we mensen willen laten zien wat een abortus nu écht inhoudt. Dit doen we onder andere door het geven van informatie en beelden over een abortus. Die beelden zijn erg confronterend. Veel mensen zitten daar niet op te wachten. Toch vinden we het belangrijk om dit zo aan te pakken. Onrecht dat zichtbaar is, raakt ons niet. Maar onrecht dat zichtbaar is gemaakt, wordt vanzelf onverdraaglijk. De beelden roepen ook weerstand op; ik ben zelfs een aantal keren gearresteerd. Mensen worden in eerste instantie vaak boos, maar we zien ook dat mensen zich hierdoor pas bewust worden van de feiten rondom abortus.”

Dit is een selectie van een artikel uit de GezinsGids van 27 december