Ruim drie jaar geleden zijn Harry en Marieke Blok met hun vijf kinderen vanuit Houten verhuisd naar Rotterdam. Een heel proces van bezinning, bidden, wachten en luisteren ging hieraan vooraf. Marieke: „We waren helemaal geworteld in Houten, maar toch begon het steeds meer te schuren.”
Tekst D. de Bruin-Palland Beeld Hanno de Vries
„In Houten woonden in een Vinex-wijk met tweeverdieners,” zegt Marieke. „Het leek daar alsof het leven vooral draait om ‘groter en meer’. Moesten we daarin meegaan of toch kiezen voor ‘anders en minder’? zo vroegen we ons af.
Het werd het laatste. Onze predikant zei vaak dat het leven van een christen bestaat uit het dienen van de Heere en het er zijn voor de naaste. Dit bleef haken in ons hart.
Daarnaast viel het ons steeds meer op hoeveel oog de Heere Jezus had voor het zwakke en het kwetsbare. Hoe konden wij in ons leven Zijn voorbeeld meer navolgen?
Een gezin uit onze kerkelijke gemeente verhuisde een aantal jaren eerder naar Rotterdam en dat sprak ons toen al erg aan. Ons proces kwam in een stroomversnelling toen ik een artikel las over een gezin dat hun huis had verkocht om in de Bijlmer te gaan wonen, om daar als christen dienstbaar te zijn.”
Harry: „Het was inderdaad het begin van een proces van bezinning, waarin we biddend vroegen om de leiding van de Heere. We hebben gesprekken gevoerd met allerlei verschillende mensen.
We werden als het ware stap voor stap losgemaakt van Houten, maar we wisten nog niet waar de weg naartoe zou gaan. Ik had niet de roeping om evangelist of kerkelijk werker te worden, maar wat dan wel?
We ontdekten dat bij veel projecten gezinnen betrokken zijn waarbij de kostwinner gewoon zijn eigen baan houdt. Het wonen in de stad is vooral een manier van leven waarbij je je vrije tijd beschikbaar stelt en je leven deelt met de mensen om je heen. Zo kun je de liefde en de woorden van God doorgeven.”
Hoe zijn jullie uiteindelijk bij Licht op Zuid terechtgekomen?
Marieke: „Eerst hebben we verschillende projecten bezocht die op ons pad kwamen. Meerdere keren gaf de Heere ons aanwijzingen bij het lezen in de Bijbel, een (dag)boek of tijdens het luisteren naar een preek.
We voelden dat we beschikbaar moesten zijn. Later, toen we het soms niet meer zo goed wisten, zei de Heere dat we ‘stil moesten zijn’ (Psalm 131), totdat Hij ons de volgende stap aanwees.”
Harry: „Het laatste project dat we bezochten, was Licht op Zuid. Op een woensdagavond in juni, nu vier jaar geleden, hadden we een gesprek met het toenmalige missionaire echtpaar. We voelden ons geestelijk met elkaar verbonden.
Licht op Zuid had behoefte aan versterking en zocht naar een christelijk gezin in de wijk. Dit sloot nauw aan bij ons verlangen. Ook onze visies op het missionaire werk kwamen overeen.
De zondagmiddag daarna werd in onze gemeente een preek gelezen over het zendingsbevel uit Lukas 24. Voor ons én voor onze kinderen was dit de bevestiging waar we naar verlangden.
Diezelfde avond hebben we naar Rotterdam gebeld en het gedeeld met onze ouders. De rust over onze beslissing is tot nu toe gebleven.”
Wat houdt Licht op Zuid precies in?
Harry: „Licht op Zuid is een missionair-diaconaal project dat is opgezet vanuit de Maranathakerk. Onze hoofdtaak is dat we ons leven delen met mensen in de wijk. Die kunnen zomaar bij ons op de stoep staan en we komen hen tegen op straat.
Iedere zondagmiddag is er een kerkdienst. Er zijn huisgroepen, alphacursussen en kinderactiviteiten, die allemaal bedoeld zijn om mensen in aanraking te brengen met het Evangelie.
Daarnaast zijn er diaconale activiteiten die erop gericht zijn om het goede te doen voor de mensen in de wijk. Je kunt dan denken aan huiswerkbegeleiding, Nederlandse les of een naaiatelier.
Op vrijdagmorgen kunnen mensen in het inloophuis van de Maranathakerk terecht voor een kopje koffie en een lunch. Ik ben zelf lid van het bestuur en verantwoordelijk voor de fondsenwerving en de financiën.”
Marieke: „Ik ben gestart met een Buurtkamer. Iedere dinsdagmiddag staat de deur van ons huis open en kunnen mensen uit de wijk elkaar ontmoeten. Vaak komen er acht tot tien personen.
Daarnaast ben ik vorig jaar maart een eigen psychologenpraktijk begonnen in de wijk. Daar werk ik twee dagen per week. Ik ontmoet er mensen uit verschillende culturen. Ik vind het fijn om er op deze manier te kunnen zijn voor mensen uit onze wijk en hun welzijn te helpen verbeteren.”
Zijn de verschillen groot tussen Houten en Rotterdam?
Harry: „We ervaren het leven in de stad als erg verrijkend. We zien iets van de vele ‘natiën, tongen en talen’ waaruit het Koninkrijk van God is en wordt opgebouwd.
We ervaren hier veel meer openheid over het geloof. Heel bijzonder. Men is oprecht geïnteresseerd in elkaar, ook in ons.
Dat betekent natuurlijk helaas niet dat iedereen ook openstaat voor de verkondiging dat Jezus de enige Weg tot behoud is. Dat is de scherpe kant van het Evangelie.”
Marieke: „Het is hier nooit saai en de buitenkant is totaal niet relevant. Het gaat hier meer om wat er in het leven echt toe doet.
Dat klinkt natuurlijk prachtig, maar het is ook heftig. Wij en onze kinderen worden geconfronteerd met de gebrokenheid van het leven en de nood van de wereld: eenzaamheid, gebroken gezinnen, armoede, verslaving, de leegheid van het leven zonder God.
We zien mensen die op zoek zijn naar eten in de vuilnisbak naast ons huis. Dat is heel wat anders dan het nieuwste speelgoed, de ‘juiste’ merkkleding of de zoveelste gadget.”
Hoe kijken jullie kinderen naar de verhuizing naar de stad?
Harry: „Niet één van hen wil terug, hoewel ze soms best contacten en dingen missen, zoals de tuin. Hier hebben we alleen maar een plaatsje en een kleine brandgang.
We hebben onlangs afgesproken dat we weer vaker in het park gaan eten, om meer in het groen te zijn. Daar kunnen ze met elkaar voetballen en badmintonnen.”
Marieke: „De kinderen leveren hun bijdrage aan de diensten en de maaltijden. Onze dochter geeft bijles en Bijbelonderwijs aan kinderen uit de wijk en ook onze andere kinderen genieten van de contacten met mensen uit andere culturen. Omdat de scheidslijn tussen christenen en niet-christenen hier veel scherper ligt, zien onze kinderen ook dat het echt aankomt op een persoonlijke relatie met de Heere Jezus.”
Harry: „Het pluspunt van Rotterdam is wel dat de kinderen ook de mogelijkheid hebben om naar een reformatorische school te gaan.”
Kunnen jullie iedereen adviseren om te verhuizen naar een grote stad?
Marieke: „Het is een hele zoektocht geweest, maar we hebben geen moment spijt gehad. Wij hebben gemerkt hoe goed het is, vooral op belangrijke kruispunten in het leven, om te zoeken naar Gods wil en weg.
Vraag om een open hart, open ogen en oren om Zijn stem te verstaan. Verwachten maakt afhankelijk en dat wil de Heere zegenen. Niet het bezig zijn met ons eigen genot maakt gelukkig, maar het volgen van Zijn stem. Het navolgen van Jezus’ voorbeeld geeft een veel diepere vreugde en rust.”
Harry voegt nog graag het volgende toe: „De grote stad heeft behoefte aan nieuwe christenen, ook vanuit de Biblebelt.”
Dit interview is onderdeel van een tweeluik in de GezinsGids van 7 september 2023 over verhuizen naar de stad of juist van de stad naar de Biblebelt.