Ze wuiven naar me. Terwijl ze druk met de handen richting hun mond gebaren, roepen ze wat onverstaanbare Russische woorden. Maar ik heb de woorden niet nodig – en de gebaren evenmin – om te begrijpen wat ze graag wilden: ik word uitgenodigd om in hun yurt – spreek uit: joert – te komen en mee te eten. Ze trekken me haast de yurt in. De zoveelste keer. Want Kirgiezen staan bekend om hun gastvrijheid.
Lees meer in de GezinsGids van 4 juni 2020.