altAltijd mooi uitzicht en geen last van de drukte die aan wal heerst: werken op de grote vaart lijkt de mooiste baan die er is. Maar wat houdt een baan op zee precies in? En hoe is het om weken van huis te zijn? Stuurman Joost van Zaane (32) en schipper Arjan Steenbergen (41) weten ervan. „Omdat je geen of weinig hulpdiensten kunt inschakelen, moet je als collega’s een probleem zelf op zien te lossen.”

Arjan Steenbergen (41) vaart op een groot schip dat onder andere hout en staalrollen vervoert. Arjan is getrouwd met Carla (39) en samen hebben ze zeven kinderen. „Ik ben geboren op een binnenvaartschip,” vertelt Arjan. „Het was eigenlijk vanzelfsprekend dat ik ook ging varen, maar toen ik van school kwam, was er weinig economisch perspectief in de binnenvaart. Via-via kreeg een bedrijf mijn gegevens en zo werd ik op een dag gebeld of ik bij hen wilde werken. Zo ben ik op de grote vaart terechtgekomen.” Arjan vertelt verder: „Ik vaar ongeveer een maand en ben daarna een maand thuis. Met mijn vaste vervanger spreek ik van tevoren af welke week we ongeveer wisselen.”
Joost van Zaane, getrouwd met Judit (29), is eerste stuurman op een asfalttanker. Ook hij is langere tijd van huis. „Eerder werkte ik ongeveer acht weken op het schip en was ik daarna acht weken aan wal. Op dit moment ben ik zes weken op en daarna zes weken af,” vertelt Joost. „Na die zes weken ga ik aan boord op de plaats waar het schip ligt. Dat is zo veel mogelijk in de buurt, bijvoorbeeld in België. Vaak rijd ik daar met een huurauto heen, zodat mijn vaste vervanger ermee naar huis kan rijden. Als het schip verder ligt, bijvoorbeeld in Finland, reis ik met het vliegtuig.”


Werk en gezin

Judit Zaane woonde eerst in Hongarije. „Ik kwam in Nederland voor een vrijwilligersproject, in de gemeente waar Joost naar de kerk ging,” vertelt ze. Op dat moment was Joost aan wal. „Ik ben dan echt vrij en help dan weleens met koffie schenken in de kerk. Zo hebben Judit en ik elkaar ontmoet.” Inmiddels zijn ze getrouwd. Judit: „Als Joost weg is, bellen we elke dag. Het is wel even wennen als hij aan het werk gaat of weer thuis komt, omdat mijn eigen ritme dan ook veranderd. Als Joost aan het werk is, werk ik ook iets meer. Is hij thuis, dan hebben we zo veel mogelijk vrije tijd samen.”

„Toen Carla en ik verkering kregen, begon ik al snel met het varen op zee,” vertelt Arjan. „De eerste acht jaar van ons huwelijk voeren Carla en onze eerste, toen nog kleine, kinderen mee. Omdat er speciale lespakketten voor kinderen op een schip waren, waren de kinderen pas leerplichtig vanaf hun zevende.” Toen hun oudste dochter uiteindelijk toch naar school moest, heeft ze een tijdje bij haar tante gelogeerd. „Maar al gauw ben ik toen definitief aan de wal gaan wonen. Hoewel ik er eerst wel anders over dacht, zou ik nu niet meer terug willen,” vertelt Carla. In de begintijd aan wal mistte ze het varen ontzettend. „Op een schip heb je niet te maken met de drukte waar je aan land wel aan mee moet doen. Het was aan boord natuurlijk wel puzzelen met boodschappen, omdat je geregeld weken lang niet aan kon leggen om boodschappen te doen. Ik had dan ook een hele voorraad eten en moest best creatief zijn met koken. We waren in die altijd samen en ook de kinderen zagen hun vader elke dag.”

 

Dit is een selectie van een artikel dat verscheen in de GezinsGids