Ongetwijfeld hebt u die Roemeense mensen ook weleens zien staan bij de supermarkt. Wie dat zijn? Mensen zoals u en ik. Mensen die op reis zijn naar een eeuwige bestemming. Mensen die naar Gods beeld geschapen zijn. Wie zou zich het lot van medemensen niet aantrekken?
Helaas valt daarover nog wel het een en ander op te merken. De priester en de leviet zijn over het algemeen meer bekend dan de Samaritaan (Lukas 9:25-37). Toch hebben veel mensen echt hulp nodig.
Hulpverlening aan arme mensen heeft vaak iets afstandelijks. We geven wat geld voor een of ander project in een ver en vreemd land. Daarna krijgen we een boekje met wat foto’s waaruit blijkt dat ons geld goed besteed is. En zo hebben we dan onze bijdrage verleend aan de hulp voor onze naaste.
Hulpverlening is ook iets wat we deskundig en doelmatig hebben geprofessionaliseerd. Op zichzelf is dat niet verkeerd, maar het blijft allemaal wel heel erg op afstand. Wie een adoptiekind heeft, doet goed werk, maar het blijft allemaal ver weg. Het enige wat je merkt en ziet is een foto.
De achterliggende maanden hebben enkele mensen in de kerkelijke gemeente die ik dienen mag zich iets aangetrokken van het lot van Roemeense mensen die in ons land wonen. Er is geprobeerd wat concrete hulp te geven. Dat is zeer leerzaam, ook voor onszelf.
Hulp nodig?
Sommigen vinden hulp aan dergelijke mensen eigenlijk maar onzin. Zij roepen: ,,Wat moeten al die vreemde mensen hier in ons land.” De PVV, de partij van Geert Wilders, roept het dag in dag uit van de daken. Erg bewogen is het allemaal niet en Bijbels al helemaal niet. Trouwens, het kan best zijn dat binnenkort een grote stroom christenen uit het Midden-Oosten naar Europa komt. Het gaat in landen als Egypte, Irak en Iran nou niet direct de goede kant op. Wellicht moeten we in de toekomst de grenzen nog wat verder openstellen voor christen vluchtelingen uit die streken. De Kopten in Egypte lijken het niet gemakkelijk te hebben. Laten we hopen dat daarvoor in ons land ruimte en draagvlak is.
Concreet
Het wordt anders als je concreet probeert om mensen uit andere landen en culturen te helpen. Je leert iets van de visie van anderen en hoe zij denken. Concrete hulp aan onze naaste is niet makkelijk, zeker niet als het gaat om mensen uit een andere cultuur. Vaak hebben dergelijke mensen een totaal andere visie op de toekomst. Wat ze vandaag aan financiële middelen hebben, willen ze ook direct uitgeven. Dat is natuurlijk niet verstandig, maar als je jaren van de hand in de tand hebt moeten leven dan kun je dat ook wel weer begrijpen. In ieder geval zul je mensen naast de geboden concrete hulp ook moeten begeleiden. Deze mensen moeten leren dat ze niet alles tegelijk en ook niet aan de verkeerde dingen moeten geven. Verantwoorde geldbesteding is voor sommigen een moeizame bezigheid. Dat maakt concrete hulpverlening ook heel boeiend. Hoe kun je anderen met raad en daad terzijde staan?
Bij concrete hulp kan het gaan om dingen als voedsel, kleding, woonruimte en werk. Het zijn zaken die mensen nodig hebben. Aan de andere kant is het ook belangrijk dat we iets mogen doorgeven van Gods Woord. Dat laatste is nodig, maar ook lastig. Hulpverlening moet geen ‘trucje’ worden om mensen een Bijbel te geven. De Bijbel leert ons heel duidelijk dat het Evangelie niet met dwang aan anderen moet worden opgelegd. Een zekere afstand is dus altijd noodzakelijk.
Gebed
Hulpverlening kan niet zonder gebed. We lezen in de Bijbel dat het gebed zeer belangrijk is. Paulus zegt in de Romeinenbrief dat we moeten volharden in het gebed (Romeinen 12:12). En juist op het gebed wil de Heere soms heel opmerkelijk wegen banen en harten neigen. Daar zouden ook mooie voorbeelden van gegeven kunnen worden.
Wellicht hebt u inmiddels ook al drang gevoeld om één medemens in nood te helpen. Ga dan gewoon uw gang. Kijk goed om u heen en u zult hulpbehoevenden op vele plaatsen tegenkomen. Wie weet de Heere mocht het gebruiken tot heil van een zondig mens. Een rijker loon in niet denkbaar. Dat zijn, naar het woord van de Heere Jezus, schatten in het Koninkrijk Gods. Laten we die schatten mogen vergaderen.