In Nederland hebben we het goed. Hoe het voelt om echt honger te hebben? We kunnen het ons nauwelijks voorstellen. Selenia Masawuso uit Malawi weet het maar al te goed. Ze beschrijft haar ervaringen in de GezinsGids die verschijnt op 19 januari 2017 D.V.
Selenia: „Het is een proces dat zich langzaam voltrekt. Je wordt wakker en voelt je hongerig. Je drinkt alleen wat water of thee en gaat daarna aan de slag.
Zo rond het middaguur word je wat duizelig. In de regel is het hongergevoel op zijn ergst tussen vier en zes uur ’s middags. Je bent dan moe omdat je veel werk moet verzetten en ruikt rond die tijd dat het voedsel – of er nu veel of weinig in de pan is – wordt klaargemaakt. Het eten dat er is, wordt goed verdeeld. Iedereen krijgt een gelijke portie. Om acht uur ga je met een knorrende maag naar bed. Dat is niet prettig.
De tweede dag word je wakker van de honger. Op de derde dag raak je erg vermoeid. De kinderen zijn te zwak om naar school te kunnen. Het is zitten en slapen. Je maag vul je dan meestal met onrijpe vruchten of een kleine hoeveelheid maïspap met schoon zand. Dat vult de maag en het komt er vanzelf wel weer uit. Zo kan het een week doorgaan.”
Senioren brengen de meeste offers, vertelt ze. „De ouderen kunnen meer verdragen dan de jongeren en daarom worden de jongeren geholpen om hen een kans op overleven te geven.”
Lees meer over de nood in Malawi in de GezinsGids van 19 januari 2017.